Foto van Marianne Hutten

Mag ik even een traan laten?

Ik ga terug naar afgelopen vrijdag. Ik zit in de auto.

De telefoon gaat. Het is Harry Scholten van het CDA. Hij vertelt dat het CDA samen met de VVD en Gemeente Belangen het formatieproces zal starten. Het is netjes dat hij belt voor het de pers in gaat. De week na de verkiezingen was heel intensief met veel (telefoon)gesprekken, gedachtenspinsels, veel communicatie met leden, bestuur, fractie, etc. De boodschap van dit telefoontje van Harry Scholten is geen verrassing. Maar het is wel schakelen. Ik zit namelijk niet zomaar in de auto. Mijn man en ik zijn op weg naar Polen. Spullen brengen naar een noodopvanglocatie en vluchtelingen mee terug rijden. Met het bestuur wordt afgestemd hoe we op deze formatieplannen naar buiten toe zullen reageren. Ik wil de andere fractievoorzitters ook contacten.

Ik krijg nog een telefoontje. Of wij zondagavond een gezin van 5 Oekraïeners kunnen opvangen op ons erf. Hun huis is net gebombardeerd in Kiev. Vrienden van dit gezin zijn al in Markelo. Tuurlijk zijn ze welkom! Zo, dat is weer even schakelen!

We brengen de spullen naar een noodopvang in Poznan, op zaterdag rijden we terug met 2 moeders met 2 kinderen naar een warme, huiselijke plek in Naarden. ’s Nachts komen we thuis. Zondag de hele dag bezig met de stacaravan klaarmaken voor het gezin van 5 dat ’s avonds laat zal aankomen. Eigenlijk proberen we een 2e huishouden klaar te zetten: van luiers tot koffiezetapparaat, van dekbedden tot een volle koelkast. Vannacht zijn ze aangekomen. Doodmoe van de lange reis. Terwijl ik mijn kinderen vanmorgen naar school breng, laten ze weten dat ze goed hebben geslapen. Dat ze de stilte zo fijn vinden, geen oorlogsgeluiden om zich heen. Slik.

En terwijl het gezin van 5 in onze stacaravan hopelijk een beetje kan bijkomen, is vandaag mijn laatste werkdag voor de gemeente. Daarna mag ik niet meer, want als raadslid mag ik niet voor de gemeente werken. Het is weer even schakelen!

Ik ga mijn werk niet binnen een dag optimaal kunnen afronden, maar ik doe mijn best. Ik zie en merk zoveel mensen die hun best doen. Van vrijwilligers rondom de situatie met Oekraïne. Tot collega’s op het werk. Tot de mensen in de politiek; binnen mijn eigen partij en ook bij de andere partijen. Het kost allemaal energie, het geeft ook allemaal energie. En hoe cliché het ook is, het is toch echt waar, ik ervaar het steeds en daarom wil ik het blíjven zeggen: alleen ga je sneller, samen kom je verder!

Marianne Hutten
Lijsttrekker In Beweging

Foto van Marianne Hutten

Douze points

Woensdag 16 maart. De verkiezingsdag is aangebroken. Ik vind het niet zozeer spannend, ik ben vooral nieuwsgierig. Wat gaat de kiezer doen? Wat blijkt aan het eind van de avond… We krijgen 1912 stemmen! Wát een aantal! We komen, uit het niks, met 3 zetels in de raad! Dat is historisch. Het is nog niet eerder gebeurd in Hof van Twente dat een nieuwe partij met 3 zetels binnenkomt. Wauw!

Donderdag 17 maart. De voorkeursstemmen worden vandaag bekend gemaakt. Dit vind ik heel spannend! Wat gaat de kiezer doen? Bij alle partijen zie ik verrassende uitslagen waardoor een aantal kandidaten niet in de raad komen, maar ook andersom: mensen die lager op de lijst staan, maar die door de voorkeursstemmen tóch in de raad mogen. Dan zijn wij aan de beurt. En wat zien we? De kiezer stemt zoals onze eigen leden ook hebben gestemd in onze ledenvergadering toen de kieslijst werd vastgesteld! Met op 1 ikzelf, 2 Frank Stevens en 3 Mathijs Gelen. Dat is dus een combinatie van partij-ongebonden (ik!), ervaring en SP-achtergrond (Frank!) en jongere en GroenLinks-achtergrond (Mathijs!). Wat een team dat de kiezer op deze manier ons de kans (lees: het vertrouwen) geeft dat wij in de praktijk mogen laten zien wat we tot nu toe alleen konden roepen. Ik ben hier héél blij mee! Drie zetels, dit team. We gaan aan de slag! 1912 kiezers die ervoor hebben gekozen om voor ons te kiezen. Dat vind ik écht nogal wat en neem ik heel serieus!

1912 kiezers die hun ene stem aan ons hebben gegeven. Als kiezer kan je maar één stem geven. Het is geen Eurovisie Songfestival waar je je punten kunt verdelen. Overigens niet eens zo’n gek idee wellicht dat dat (of een variant daarop) ingevoerd zou worden; wellicht dat dat helpt bij het opkomstpercentage voor de kiezer die niet 100% overtuigd is op wie/welke partij/persoon hij/zij de stem wil uitbrengen. En als je écht overtuigd bent, geef je de volle ‘douze points’ aan degene waar je anders jouw ene stem op had gegeven. “Our twelve points go to…”.

Voor nu kan ik alleen maar zeggen: bedankt aan al die 1912 kiezers! Wij gaan met In Beweging ons meer dan uiterste best doen komende vier jaar voor verbindende én frisse politiek!

Marianne Hutten
Lijsttrekker In Beweging

1 Minuut-pitch

”Opname 1-minuut-pitch voor In Beweging voor Hofstreek Omroep… dat is best kort als je veel wilt vertellen 😉” aldus lijsttrekker Marianne Hutten. Ook benieuwd naar het filmpje? Binnenkort te vinden de site.