Ik ga blij de feestdagen in! Vorige week woensdag sloten we als raad het jaar 2025 af met een goede bijeenkomst over polarisatie. GemeenteBelangen had een tijdje geleden dit onderwerp aangekaart in de raadsvergadering. Alle partijen gaven aan het daar met elkaar verder over te willen hebben. Met als vraag: wat is onze invloed en rol als raad rondom polarisatie? Het is goed om ons daar bewust van te zijn en wellicht nog belangrijker rondom de campagnetijd die eraan zit te komen richting de gemeenteraadsverkiezingen van maart volgend jaar. Het verzoek voor het gesprek over polarisatie is snel opgepakt en afgelopen woensdag was iedereen welkom: niet alleen raadsleden, maar bijvoorbeeld ook inwoners, kandidaat raadsleden, campagneleiders en lokale media.

Het werd een interessante, zinvolle avond! Nieuwe inzichten, goede gesprekken en handvatten. Ik associeerde polarisatie vooral met ’tegenover elkaar staan’, met iets negatiefs, maar er zijn nogal wat gradaties. Polarisatie is eigenlijk gewoon verschillende standpunten hebben. Niks mis mee als je respectvol argumenten uitwisselt. Sterker nog: het zou gek zijn als wij een gemeenteraad van 25 mensen zijn die allemaal precies hetzelfde vinden. Polarisatie wordt pas kwalijk als je niet meer wilt luisteren naar de ander omdat ‘die partij minder zetels heeft’ of omdat ‘je van het andere kamp bent’. Het is zorgelijk dat onderzoek laat zien dat steeds meer mensen denken ‘die politici zijn slechte mensen met slechte ideeën’ in plaats van ‘die politici zijn goede mensen, maar ze hebben een andere mening hoe de gemeente beter te maken’. En ja, het zijn vast open deuren, maar toch: het gesprek aangaan, luisteren, erkennen, terugkoppelen, de mens zien… We zouden het vaker kunnen doen.

John Bijl van het Periklesinstituut was de hoofdspreker. Hij schrijft al jaren columns als ‘mystery burger’ over het verloop van raadsvergaderingen door het hele land. Hij gaf een hoopvol voorbeeld van een gemeente waarin een flinke discussie was over het al dan niet sluiten van een zwembad. Er was een volle tribune inclusief spandoeken. Twee dames voor hem hadden ook zo’n spandoek. Zij wilden het zwembad behouden. De gemeenteraad besloot anders. Bij het oprollen van het spandoek hoorde hij het gesprek tussen de twee dames. Hij hoorde de ene dame een mooie uitspraak doen tegen de andere dame. Ze zei: ‘ik ben het er niet mee eens, maar ik snap het wel’. Ik laat die zin bezinken. Als we dat nou eens met elkaar zouden kunnen bereiken… begrip voor elkaar… en dat begint bij iedereen zelf. En waar ik af en toe een moedeloos gevoel krijg door het beeld (volgens mij vooral met name door de media) alsof we alleen nog maar in wij-zij kunnen denken, geeft deze boodschap me goede moed. We zijn er zelf bij!

Ik wens iedereen mooie feestdagen en een begripvol 2026!

Marianne Hutten,
Fractievoorzitter In Beweging

Geduld is nou niet mijn beste eigenschap. Dat is in de politiek aan de ene kant heel onhandig, want in de politiek heb je geduld nodig. Dingen kúnnen niet van de ene op de andere dag geregeld worden. Al is het alleen al omdat je bepaalde procedures moet doorlopen voor iets überhaupt op de agenda van de raadsvergadering komt te staan. Aan de andere kant is een beetje ongeduld hard nodig in de politiek, dat houdt het tempo erin. Ik doe daarom mijn uiterste best om mijn ‘gezonde geduld’ te bewaren… Maar soms ben ik er echt klaar mee, zoals nu in het geval van wonen. Wat is er dan aan de hand?

Alle politieke partijen willen oplossingen zoeken die bijdragen aan betaalbaar wonen, voor iedere doelgroep, en snel kunnen realiseren. In maart 2023, dat is dus 2 ½ jaar geleden, stelde In Beweging de mogelijkheid van pré-mantelzorgwonen voor: dat is goed voor de doorstroming op de woningmarkt en heeft een positieve impact op samenredzaamheid, eigen kracht en het voorkomen van eenzaamheid. Het voorstel kon rekenen op enthousiasme. Ruim een jaar later, we schrijven mei 2024, schreef ik een blog dat het inmiddels was opgenomen in de Woon-, zorg- en welzijnsvisie, maar dat het nog steeds wachten was op de uitvoeringsregeling… U snapt, mijn ongeduld nam toen al toe… Weer een jaar later, mijn geduld is inmiddels echt op de proef gesteld, dienen we samen met PvdA, CDA, SP en D66 een motie in dat we eind 2025 de uitvoeringsregeling toch echt willen hebben. De motie wordt aangenomen.

Maar! Het college laat later weten de motie niet te gaan uitvoeren vanwege personeelstekort en vanwege ontwikkelingen in Den-Haag. Den-Haag was in de tussentijd namelijk begonnen aan een wetsvoorstel, waarin onder andere vergunningsvrije familiewoningen mogelijk worden. Dat gaat verder dan alleen pré-mantelzorgwoningen. Dat klinkt dus heel goed! En tja, waarom zou je dubbel werk willen doen als Den-Haag snel met een wet komt die zelfs meer mogelijk maakt. Ik heb toen toch maar weer een blik geduld open getrokken… Helaas… het wetsvoorstel in Den-Haag loopt flinke vertraging op… Sterker nog, in tijd zijn we nog verder terug dan toen de motie in onze gemeenteraad werd aangenomen om zelf een regeling te maken.

Dus hebben CDA, PvdA en In Beweging toch maar weer het college gevraagd: de vertraging van Den-Haag kennende, wetende dat andere gemeenten ook zelf met regelingen komen en beseffende dat we echt snel woningen nodig hebben: gaat u dan toch alsnog aan de slag met een eigen regeling? Het antwoord bleef: nee, we wachten op Den-Haag. En toen was mijn geduld echt op… Als we écht vinden dat elke woning telt, dan telt ook elke week die we kunnen winnen. En als wij als politieke partijen dat ook écht vinden, dan wachten we niet op Den-Haag of het college, dan gaan we zelf maar aan de slag! Samen met CDA, PvdA en In Beweging bereiden we daarom nu een eigen voorstel voor. We zijn daarbij geïnspireerd door de regeling die gemeente Hellendoorn afgelopen november heeft gelanceerd over tijdelijk wonen op eigen erf. Zij gaan nog een stapje verder dan het wetsvoorstel van Den-Haag. Zij hebben ook nagedacht over niet-familiegerelateerde woningen en over de betaalbaarheid. Vorige week heeft ook gemeente Breda nog een uitvoeringsregeling gelanceerd. Andere gemeenten gaan dus door en wij hopen dat dus nu ook zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen.

Het CDA, PvdA en In Beweging schrijven nu aan het raadsvoorstel, dat zal begin januari klaar zijn. Maandagavond 12 januari nodigen we inwoners die willen reageren op dit voorstel of er gewoon meer over willen weten, uit om naar het gemeentehuis te komen. Van 20.00-22.00u is er een inloopbijeenkomst. We hebben vervolgens de procedures te volgen en we hopen dat we het voorstel kunnen bespreken in de raadsvergadering van 10 maart. Wilt u nu al meedenken, meepraten? Contact CDA, PvdA of In Beweging. Houd de site www.politiekinbeweging.nl/wonen in de gaten voor actuele info, of stuur uw mailadres naar mariannehutten@hofvantwente.nl; dan houden we u actief op de hoogte. Hopelijk gaat het lukken om op deze manier bij te dragen aan betaalbaar wonen, aan wonen voor meerdere doelgroepen en aan snel bouwen. Wij doen onze uiterste best!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Er komen regelmatig klassen op bezoek in de raadzaal. Dan wordt het democracity-spel gespeeld: de leerlingen maken zelf politieke partijen en gaan een stad maken. Ook is er steeds een raadslid te gast waar de kinderen vragen aan kunnen stellen. Deze dag was groep 8 van ODS Elserike op bezoek en was ik het gast-raadslid. Ik krijg allemaal interessante vragen, zoals: moet je een opleiding volgen? Welke kleren moet je aan? Wat vind je het leukste? Waar ben je trots op? Ik antwoord bij één van die vragen over het inspreekrecht: dat elke inwoner het recht heeft om 5 minuten in te spreken aan het begin van een raadsvergadering. Je kan dan over iets vertellen wat je belangrijk vindt. Er zitten dan 25 gemeenteraadsleden voor je neus die aandachtig zullen luisteren.

Ik ben daarna weer in het publiek gaan zitten en luister hoe de kinderen het spel serieus aan het spelen zijn. Er wordt gelobbyd, er worden keuzes gemaakt en er wordt gestemd. Dat doet deze klas goed! Eén leerling loopt opeens tussendoor van zijn stoel, loopt naar mij toe en fluistert: ‘vindt u een pumptrack ook belangrijk?’. Huh? Wat een onverwachte opmerking! Jazeker vind ik een pumptrack belangrijk! Een pumptrack is een mooie plek voor bewegen en ontmoeten voor jong en oud! Ik ben onder de indruk: wauw, deze jongen durft dus zomaar op mij af te stappen voor iets wat hij belangrijk vindt! Hoe stoer is dat! Als hij zo stoer is om dit tegen mij te zeggen, durft hij dat misschien ook wel tegen de hele gemeenteraad te zeggen? Ik herhaal wat ik vlak daarvoor had verteld: iedere inwoner mag aan het begin van de gemeenteraadsvergadering 5 minuten inspreken over iets wat hij of zij belangrijk vindt. Deze jongen reageert meteen: ‘Dat wil ik wel!’. Tjie! Hij zal thuis overleggen met zijn ouders. Hij moet zich daarna melden bij de griffier en dan kan de griffier hem verder helpen en uitleg geven hoe het werkt.

Een week later hebben we raadsvergadering. Daar is Wim! De jongen van vorige week uit groep 8 van ODS Elserike. Daar staat hij gewoon! Wel op een krukje, anders komt hij niet boven het spreekgestoelte uit en anders kan hij niet goed bij de microfoon. Het wordt live uitgezonden en 25 raadsleden kijken verwachtingsvol naar hem… En dan, in slechts anderhalve minuut krijgen we een strakke presentatie wat een pumptrack is, voor wie, waar hij denkt dat geschikte locaties zijn en hoeveel het kost. Ik heb zelden eerder zo’n strakke, duidelijke presentatie gezien, dat kan dus gewoon in anderhalve minuut! GemeenteBelangen, D66 en In Beweging stellen deze jongen meteen allerlei vragen. Een gesprek met de wethouder wordt toegezegd. Die kan hij al in zijn zak steken! En dat is nog niet alles… het komt in het nieuws en heel wat ouders reageren dat er veel belangstelling voor is! En dat is nog steeds niet alles… ook de school laat na de raadsvergadering weten dat er in Markelo al langer een wens is voor een pumptrack en stuurt de hele gemeenteraad de uitnodiging om er op school met leerlingen verder over te praten. Wat goed zeg! Er moet natuurlijk goed over nagedacht worden en in de politiek kosten dingen nou eenmaal tijd, omdat alles goed uitgezocht moet worden, maar uiteindelijk begint alles met een goed idee… Zou hier een goed idee geboren zijn? Het zou toch een stunt zijn! U snapt: dit wordt vervolgd! Bedankt voor je inspirerende inbreng Wim!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Trots ging ik na de begrotingsvergadering naar huis. Wauw, wat zijn we met goede resultaten naar huis gegaan! Een begroting die is goedgekeurd natuurlijk én een aantal moties die zijn aangenomen waar we hard aan gewerkt hebben, zoals kaders voor de klankbordgroep inclusiviteit en een plan van aanpak voor de toegankelijkheid van het gemeentehuis. Waar ik het meest trots op ben: de aangenomen motie “WSM-normstaffel”.

Precies een jaar geleden bij de begrotingsvergadering probeerden de partijen PvdA, SP, D66 en In Beweging deze motie er ook al als gezamenlijke partijen er doorheen te krijgen, maar toen was het niet gelukt. Er is vervolgens een jaar besteed aan onderzoek naar de achterliggende cijfers waar iedereen het over eens was. Het CDA heeft constructief geholpen met uitzoeken. En dat resulteerde ook nog eens in steun voor de motie. Daarmee hadden we een meerderheid! Blij en trots dus! Maar opeens bedacht ik me: weinig mensen hebben enig idee waar dit over gaat: WSM-normstaffel. Veel letters, veel abacadabra. Wat moet die kreet inhouden? Kort gezegd komt het erop neer: wij vinden het niet eerlijk dat datgene die meer verdient, netto minder overhoudt doordat diegene door zijn/haar hogere inkomen van minder voorzieningen gebruik mag maken. Daarom zeggen wij: bouw het langzaam af. Niet abrupt afkappen, maar in stappen. Dat is toch eerlijker? Dat gaat nu dus geregeld worden!

Leuk, die uitleg. Maar ik was ook weer even wakker geschud: laten we het weer eens andersom draaien. Dat mensen míj iets gaan uitleggen: hoogste tijd om weer eens bij de uitgang van de supermarkt te gaan staan. Daar spreek ik altijd weer mensen compleet buiten mijn bubbel; daar komen mensen die niet naar een informatie-avond komen. En ja, het voelt wat ongemakkelijk om mensen aan te spreken, maar ook dit keer waren de reacties weer zeer interessant! Ik ben dit keer naar Delden geweest. “Goedemorgen, mag ik u wat vragen? Ik zit in de gemeenteraad. En ik was gewoon benieuwd: wat vindt u van de gemeente?”. En dan begint het: “Nou, …” en dan soms kort, dan soms lang. Altijd interessant! Ook dit keer weer. Opvallend vaak werd me dit keer verteld over het tweerichtingsverkeer in de Langestraat. Gevaarlijk, vol, druk. Maar ook over het aanvragen van paspoorten. Dat is waar ook; dat is voor inwoners één van de meest voorkomende reden waar je de gemeente voor nodig hebt! Ik probeer niet mijn mening te geven, geen verwachtingen te scheppen, maar wel door te vragen. Ik heb deze ochtend weer van alles geleerd; ook onderwerpen die aansluiten op waar wij ons voor inzetten, dus dat is mooi! En wat ook mooi is, was één van de opmerkingen van iemand waarmee ik wat langer in gesprek raakte. Hij zei: ‘Weet je wat ik in ieder geval goed vind van de gemeente?’ Hij glimlachte en vervolgde: “dat jullie hier bij de uitgang van de supermarkt gaan staan om te vragen wat wij inwoners vinden”. Ik zal dat zeker blijven doen en wie weet spreek ik u daar ook nog eens spontaan!

Marianne Hutten,
Fractievoorzitter,  In Beweging

Ik heb een bakfiets. Ik zou bijna willen zeggen: ik heb een leven voor en na de bakfiets. Alles gaat mee: kinderen, boodschappen. Scheelt me heel veel autoritjes! Ik kom er zo op terug… Het is verkiezingstijd. De bekende namen zijn het land in en ook in Hof van Twente is genoeg mogelijkheid om je wat meer te verdiepen. Zo ben ik bij een avond van de BBB geweest in Bentelo. De thema’s van die avond waren landbouw en water. En dat zijn nou precies de onderwerpen waar ik over wil blijven leren. We hebben daar slagen te maken, maar hoe? Daar wordt verschillend over gedacht en ik blijf altijd benieuwd. Wie weet steek ik nog wat op en spreek ik nog interessante mensen! Minister Femke Wiersma was te gast. En ik moet zeggen: ik was het niet altijd met haar eens, maar ze heeft in haar hele verhaal nul keer een sneer uitgedeeld naar een andere politieke partij of een andere politicus. Zo kan het dus ook! Je verhaal vertellen waar je achter staat zonder een ander onderuit te hoeven halen. En ja, de gesprekken met de mensen bij mij aan tafel waren ook interessant. Ik zat aan tafel met een scholier die meer wilde weten over de BBB, iemand van het waterschapbestuur, de mede-oprichter van de BBB, een betrokken lid en een innovatieve aardappelboer. Dank aan hun voor de interessante gesprekken! Wordt vervolgd! Bij de vraag wie ik was, hoorde ik mezelf iets zeggen als ‘tja, je zult mij hier wel niet verwachten, want ik ben zo’n linkse met een bakfiets’. Huh? Zei ik dat? Heb ik mezelf even lekker geframed…

Dan afgelopen week. Ik kom de winkel uit en iemand roept opeens achter me ‘hé, dat is die mevrouw van het fietstunneltje!’. Eh, is dit tegen mij? ‘Ja, u ja! Jij hebt toch zo’n bakfiets?’. Eh ja, vertel, wat bedoelt u? Nou, legt meneer uit. Hij vond dat ik nogal hard op de bakfiets rijd en dat dat best gevaarlijk is als het tegemoetkomend verkeer in het fietstunneltje niet goed rechts aanhoudt. Oh, oke. Eigenlijk was de vraag of ik daar misschien rekening mee kan houden. Ja, tuurlijk. Kleine moeite. En toen kwam het: ‘ja, ik durf dat wel tegen u te zeggen, want u lijkt me wel iemand die je normaal aan kunt spreken’. Hij wist heel goed wie ik was en dat ik in de gemeenteraad zit. Natuurlijk denk ik nu elke keer even aan deze meneer als ik door het fietstunneltje ga met de bakfiets: even snelheid minderen. Maar vooral dat zinnetje echoot door: u lijkt me wel iemand die je normaal kunt aanspreken. Blij dat hij dat denkt, maar blijkbaar zijn er dus ook genoeg mensen die elkaar niet op iets durven aanspreken. Hoe klein of hoe groot een onderwerp ook is. Maar dat zou toch heel normaal moeten zijn… En is dat ook niet een beetje de sfeer rond de landelijke verkiezingen: dat je normaal met elkaar over onderwerpen in gesprek wilt kunnen gaan, maar dat het helaas soms zo snel lijkt te ontvlammen? Ik hoop dat iedereen gaat stemmen op 29 oktober. En we ondertussen met elkaar in gesprek gaan en blijven. Dan kunnen we nog eens heel interessante dingen van elkaar leren!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik stuur een mailtje naar het Hofweekblad: “helaas, deze week geen blog, want ik moet nog iets goed uitzoeken voor de raadsvergadering van morgenavond”. Terwijl ik dat typ, denk ik: misschien is dat wel juíst wat ik wil vertellen in een blog. Over hoe dat dan gaat. Dus daarom bij deze alsnog!

Uitgangspunt voor onze werkwijze is: niet op gevoel iets roepen. Eerst de feiten controleren. Het gaat in dit geval om de gang van zaken rondom het raadsvoorstel voor het MFA in Hengevelde van de laatste raadsvergadering. Dat gevoel is niet goed. Wat is er dan aan de hand? In Hengevelde ligt een mooi initiatief van inwoners voor een multifunctionele accommodatie (MFA). Een groot en duur project waar veel tijd en moeite in zit van veel mensen. Net als de andere politieke partijen in de gemeenteraad zijn we enthousiast voor het initiatief en het uitgewerkte plan. We hebben alleen nog wel zorgen rondom de verkeersveiligheid naar het MFA toe; we hopen dat daar nog gesprekken over zullen volgen. En met die houding zijn we de raadsvergadering in gegaan. Daar zat ook een volle, geelgroene tribune met allemaal mensen uit Hengevelde. Het is duidelijk waar zij voor komen! Helaas krijgt de raadsvergadering een onverwachte wending als aan het begin van de vergadering door het college wordt verteld dat de aangevraagde subsidie van de provincie van 500.000 euro is toegekend! Dat lijkt mooi nieuws! Maar! De subsidie is niet naar Hengevelde gegaan, maar naar Diepenheim die ook plannen heeft voor een MFA. Oei! Wat is dat voor onverwachte informatie?! Waarom horen we dat nu pas? Dat is heel relevante informatie voor het raadsvoorstel over MFA Hengevelde dat we dezelfde avond bespreken! De uitleg die we daarna krijgen verbaast ons nog meer: het college vertelt dat de volgorde van indiening bepalend was voor de toekenning en dat ze heel bewust eerst de aanvraag voor Diepenheim hebben ingediend en daarna pas Hengevelde. Huh?! De verbazing stapelt zich op. De raad concludeert al snel: linksom of rechtsom, hier kunnen de initiatiefnemers van het MFA Hengevelde niks aan doen. We hebben dit als college en gemeenteraad op te lossen, niet de inwoners. Op dat moment klinkt dat logisch. We stemmen in met het plan en geven het college de opdracht mee om met een voorstel te komen hoe de politiek 500.000 euro voor Hengevelde gaat regelen. Opluchting en felicitaties gaan door de raadzaal! Maar… de nasmaak is niet prettig. Na de vergadering komen er vragen naar boven hoe dit nou is gegaan. En of dit correct is gegaan. De dag erna dient In Beweging zelfs een motie van treurnis in tegen wethouder Scheperman die portefeuillehouder is van het raadsvoorstel van MFA Hengevelde. De motie haalt geen meerderheid. Maar de nasmaak blijft. Wie wist wat wanneer? Waarom zijn wij niet eerder geïnformeerd? En nog veel meer vragen. In Beweging, SP, D66 en PvdA dienen vragen in en krijgen vorige week donderdagavond de antwoorden toegestuurd. De antwoorden zitten ons niet lekker. Het gaat hier om veel geld, om veel mensen, om mooie projecten. Zorgvuldigheid is belangrijk. Vandaar dat ik – op het moment van typen voor het Hofweekblad is het maandag – nog druk ben met uitzoekwerk en geen tijd had voor een blog. Maar deze uitleg wilde ik graag nog meegeven.

Morgenavond is de raadsvergadering. Bij tijd van typen  is dat toekomende tijd. Tegen de tijd dat u dit blog leest, is de raadsvergadering geweest. Dan weet u, net als ik, hoe deze kwestie is afgelopen…

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ja hoor, daar is dan weer zo’n dilemma. Voor vanavond (gezien vanuit het moment dat ik dit typ op maandagochtend, maar als u dit leest, is dat al geweest) staat er een technisch beraad ingepland over lelieteelt. Begin juli hebben we een raadsbrief gekregen met opties voor (on)mogelijkheden over het aan banden leggen van lelieteelt. Voor het technisch beraad zijn deskundigen uitgenodigd om vragen naar aanleiding van deze raadsbrief te beantwoorden. De bijeenkomst is alleen voor raadsleden. Een besloten bijeenkomst dus. Een bijeenkomst achter gesloten deuren. En echt, die bijeenkomst is geen achterkamertjespolitiek, er wordt daar niet stiekem iets bekokstoofd. Zo ken ik onze technische beraden van afgelopen jaren ook niet. Het zijn juist leerzame bijeenkomsten waar je in een prettige setting veel vragen in korte tijd beantwoord kunt krijgen. Meestal zijn ambtenaren aanwezig en soms ook externe deskundigen. Om ook maar de schijn te voorkomen dat er politieke vragen gesteld en beantwoord worden, heeft wethouder Harry Scholten aangegeven niet bij het technisch beraad over de lelieteelt te zijn. Ik waardeer zeer dat hij die keuze heeft gemaakt. Wat is dan het dilemma?

Het dilemma voor mij is: ga ik wel of niet naar het technisch beraad? Wij zijn de gemeenteraad. Dit is nou eenmaal politiek en daarbij geldt de afspraak: alle bijeenkomsten zijn openbaar, tenzij een dringende reden om dat niet te doen (denk aan onderwerpen als grondprijzen of over personen). Sterker nog: het is niet alleen een afspraak. Het is vastgelegd in de wet! Recent heeft minister David van Weel dit ook nog eens bevestigd naar aanleiding van vragen van Joost Sneller van D66. De Tubantia heeft een voorpagina-artikel gewijd aan de besloten bijeenkomsten van gemeente Tubbergen. Ook heeft de Tubantia vorige week een reactie geplaatst van onze burgemeester Ellen Nauta over besloten bijeenkomsten. Ik heb vorige week wel even zitten kauwen op dit dilemma. Ik wil namelijk alles leren rondom het onderwerp van lelieteelt. Ik wil gedegen en goed voorbereid het debat over dit onderwerp aangaan binnen de gemeenteraad. Maar PvdA, D66, SP en In Beweging hebben eerder aangegeven niet naar technische beraden te gaan als die ook openbaar hadden gekund. Zoals in dit geval. En tja, dan kan ik maar één conclusie trekken: we gaan niet. Dat is erg jammer. Zo missen wij de mogelijkheid voor live vragen stellen en de antwoorden, maar het principe ‘openbaar, tenzij’ waardoor inwoners kunnen horen met welke informatie wij een raadsvergadering ingaan, weegt voor ons nóg zwaarder. Het onderwerp ‘openbaarheid van bijeenkomsten’ wordt vervolgd, hopelijk een constructief vervolg! En tot slot nog een inhoudelijke opmerking over de lelieteelt zelf: de omgevingsvisie staat geagendeerd voor de gemeenteraadsvergadering van 16 september. Een belangrijk moment om het uitgangspunt voor lelieteelt vast te kunnen leggen! Inhoudelijk krijgt het onderwerp lelieteelt dus ook snel vervolg!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging