Ik heb een bakfiets. Ik zou bijna willen zeggen: ik heb een leven voor en na de bakfiets. Alles gaat mee: kinderen, boodschappen. Scheelt me heel veel autoritjes! Ik kom er zo op terug… Het is verkiezingstijd. De bekende namen zijn het land in en ook in Hof van Twente is genoeg mogelijkheid om je wat meer te verdiepen. Zo ben ik bij een avond van de BBB geweest in Bentelo. De thema’s van die avond waren landbouw en water. En dat zijn nou precies de onderwerpen waar ik over wil blijven leren. We hebben daar slagen te maken, maar hoe? Daar wordt verschillend over gedacht en ik blijf altijd benieuwd. Wie weet steek ik nog wat op en spreek ik nog interessante mensen! Minister Femke Wiersma was te gast. En ik moet zeggen: ik was het niet altijd met haar eens, maar ze heeft in haar hele verhaal nul keer een sneer uitgedeeld naar een andere politieke partij of een andere politicus. Zo kan het dus ook! Je verhaal vertellen waar je achter staat zonder een ander onderuit te hoeven halen. En ja, de gesprekken met de mensen bij mij aan tafel waren ook interessant. Ik zat aan tafel met een scholier die meer wilde weten over de BBB, iemand van het waterschapbestuur, de mede-oprichter van de BBB, een betrokken lid en een innovatieve aardappelboer. Dank aan hun voor de interessante gesprekken! Wordt vervolgd! Bij de vraag wie ik was, hoorde ik mezelf iets zeggen als ‘tja, je zult mij hier wel niet verwachten, want ik ben zo’n linkse met een bakfiets’. Huh? Zei ik dat? Heb ik mezelf even lekker geframed…

Dan afgelopen week. Ik kom de winkel uit en iemand roept opeens achter me ‘hé, dat is die mevrouw van het fietstunneltje!’. Eh, is dit tegen mij? ‘Ja, u ja! Jij hebt toch zo’n bakfiets?’. Eh ja, vertel, wat bedoelt u? Nou, legt meneer uit. Hij vond dat ik nogal hard op de bakfiets rijd en dat dat best gevaarlijk is als het tegemoetkomend verkeer in het fietstunneltje niet goed rechts aanhoudt. Oh, oke. Eigenlijk was de vraag of ik daar misschien rekening mee kan houden. Ja, tuurlijk. Kleine moeite. En toen kwam het: ‘ja, ik durf dat wel tegen u te zeggen, want u lijkt me wel iemand die je normaal aan kunt spreken’. Hij wist heel goed wie ik was en dat ik in de gemeenteraad zit. Natuurlijk denk ik nu elke keer even aan deze meneer als ik door het fietstunneltje ga met de bakfiets: even snelheid minderen. Maar vooral dat zinnetje echoot door: u lijkt me wel iemand die je normaal kunt aanspreken. Blij dat hij dat denkt, maar blijkbaar zijn er dus ook genoeg mensen die elkaar niet op iets durven aanspreken. Hoe klein of hoe groot een onderwerp ook is. Maar dat zou toch heel normaal moeten zijn… En is dat ook niet een beetje de sfeer rond de landelijke verkiezingen: dat je normaal met elkaar over onderwerpen in gesprek wilt kunnen gaan, maar dat het helaas soms zo snel lijkt te ontvlammen? Ik hoop dat iedereen gaat stemmen op 29 oktober. En we ondertussen met elkaar in gesprek gaan en blijven. Dan kunnen we nog eens heel interessante dingen van elkaar leren!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik stuur een mailtje naar het Hofweekblad: “helaas, deze week geen blog, want ik moet nog iets goed uitzoeken voor de raadsvergadering van morgenavond”. Terwijl ik dat typ, denk ik: misschien is dat wel juíst wat ik wil vertellen in een blog. Over hoe dat dan gaat. Dus daarom bij deze alsnog!

Uitgangspunt voor onze werkwijze is: niet op gevoel iets roepen. Eerst de feiten controleren. Het gaat in dit geval om de gang van zaken rondom het raadsvoorstel voor het MFA in Hengevelde van de laatste raadsvergadering. Dat gevoel is niet goed. Wat is er dan aan de hand? In Hengevelde ligt een mooi initiatief van inwoners voor een multifunctionele accommodatie (MFA). Een groot en duur project waar veel tijd en moeite in zit van veel mensen. Net als de andere politieke partijen in de gemeenteraad zijn we enthousiast voor het initiatief en het uitgewerkte plan. We hebben alleen nog wel zorgen rondom de verkeersveiligheid naar het MFA toe; we hopen dat daar nog gesprekken over zullen volgen. En met die houding zijn we de raadsvergadering in gegaan. Daar zat ook een volle, geelgroene tribune met allemaal mensen uit Hengevelde. Het is duidelijk waar zij voor komen! Helaas krijgt de raadsvergadering een onverwachte wending als aan het begin van de vergadering door het college wordt verteld dat de aangevraagde subsidie van de provincie van 500.000 euro is toegekend! Dat lijkt mooi nieuws! Maar! De subsidie is niet naar Hengevelde gegaan, maar naar Diepenheim die ook plannen heeft voor een MFA. Oei! Wat is dat voor onverwachte informatie?! Waarom horen we dat nu pas? Dat is heel relevante informatie voor het raadsvoorstel over MFA Hengevelde dat we dezelfde avond bespreken! De uitleg die we daarna krijgen verbaast ons nog meer: het college vertelt dat de volgorde van indiening bepalend was voor de toekenning en dat ze heel bewust eerst de aanvraag voor Diepenheim hebben ingediend en daarna pas Hengevelde. Huh?! De verbazing stapelt zich op. De raad concludeert al snel: linksom of rechtsom, hier kunnen de initiatiefnemers van het MFA Hengevelde niks aan doen. We hebben dit als college en gemeenteraad op te lossen, niet de inwoners. Op dat moment klinkt dat logisch. We stemmen in met het plan en geven het college de opdracht mee om met een voorstel te komen hoe de politiek 500.000 euro voor Hengevelde gaat regelen. Opluchting en felicitaties gaan door de raadzaal! Maar… de nasmaak is niet prettig. Na de vergadering komen er vragen naar boven hoe dit nou is gegaan. En of dit correct is gegaan. De dag erna dient In Beweging zelfs een motie van treurnis in tegen wethouder Scheperman die portefeuillehouder is van het raadsvoorstel van MFA Hengevelde. De motie haalt geen meerderheid. Maar de nasmaak blijft. Wie wist wat wanneer? Waarom zijn wij niet eerder geïnformeerd? En nog veel meer vragen. In Beweging, SP, D66 en PvdA dienen vragen in en krijgen vorige week donderdagavond de antwoorden toegestuurd. De antwoorden zitten ons niet lekker. Het gaat hier om veel geld, om veel mensen, om mooie projecten. Zorgvuldigheid is belangrijk. Vandaar dat ik – op het moment van typen voor het Hofweekblad is het maandag – nog druk ben met uitzoekwerk en geen tijd had voor een blog. Maar deze uitleg wilde ik graag nog meegeven.

Morgenavond is de raadsvergadering. Bij tijd van typen  is dat toekomende tijd. Tegen de tijd dat u dit blog leest, is de raadsvergadering geweest. Dan weet u, net als ik, hoe deze kwestie is afgelopen…

Met vriendelijke groet,
Marianne Hutten
raadslid In Beweging

Ja hoor, daar is dan weer zo’n dilemma. Voor vanavond (gezien vanuit het moment dat ik dit typ op maandagochtend, maar als u dit leest, is dat al geweest) staat er een technisch beraad ingepland over lelieteelt. Begin juli hebben we een raadsbrief gekregen met opties voor (on)mogelijkheden over het aan banden leggen van lelieteelt. Voor het technisch beraad zijn deskundigen uitgenodigd om vragen naar aanleiding van deze raadsbrief te beantwoorden. De bijeenkomst is alleen voor raadsleden. Een besloten bijeenkomst dus. Een bijeenkomst achter gesloten deuren. En echt, die bijeenkomst is geen achterkamertjespolitiek, er wordt daar niet stiekem iets bekokstoofd. Zo ken ik onze technische beraden van afgelopen jaren ook niet. Het zijn juist leerzame bijeenkomsten waar je in een prettige setting veel vragen in korte tijd beantwoord kunt krijgen. Meestal zijn ambtenaren aanwezig en soms ook externe deskundigen. Om ook maar de schijn te voorkomen dat er politieke vragen gesteld en beantwoord worden, heeft wethouder Harry Scholten aangegeven niet bij het technisch beraad over de lelieteelt te zijn. Ik waardeer zeer dat hij die keuze heeft gemaakt. Wat is dan het dilemma?

Het dilemma voor mij is: ga ik wel of niet naar het technisch beraad? Wij zijn de gemeenteraad. Dit is nou eenmaal politiek en daarbij geldt de afspraak: alle bijeenkomsten zijn openbaar, tenzij een dringende reden om dat niet te doen (denk aan onderwerpen als grondprijzen of over personen). Sterker nog: het is niet alleen een afspraak. Het is vastgelegd in de wet! Recent heeft minister David van Weel dit ook nog eens bevestigd naar aanleiding van vragen van Joost Sneller van D66. De Tubantia heeft een voorpagina-artikel gewijd aan de besloten bijeenkomsten van gemeente Tubbergen. Ook heeft de Tubantia vorige week een reactie geplaatst van onze burgemeester Ellen Nauta over besloten bijeenkomsten. Ik heb vorige week wel even zitten kauwen op dit dilemma. Ik wil namelijk alles leren rondom het onderwerp van lelieteelt. Ik wil gedegen en goed voorbereid het debat over dit onderwerp aangaan binnen de gemeenteraad. Maar PvdA, D66, SP en In Beweging hebben eerder aangegeven niet naar technische beraden te gaan als die ook openbaar hadden gekund. Zoals in dit geval. En tja, dan kan ik maar één conclusie trekken: we gaan niet. Dat is erg jammer. Zo missen wij de mogelijkheid voor live vragen stellen en de antwoorden, maar het principe ‘openbaar, tenzij’ waardoor inwoners kunnen horen met welke informatie wij een raadsvergadering ingaan, weegt voor ons nóg zwaarder. Het onderwerp ‘openbaarheid van bijeenkomsten’ wordt vervolgd, hopelijk een constructief vervolg! En tot slot nog een inhoudelijke opmerking over de lelieteelt zelf: de omgevingsvisie staat geagendeerd voor de gemeenteraadsvergadering van 16 september. Een belangrijk moment om het uitgangspunt voor lelieteelt vast te kunnen leggen! Inhoudelijk krijgt het onderwerp lelieteelt dus ook snel vervolg!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Tja. En wat schrijf je dan op maandagochtend? Ik kan maar één ding zeggen: het was een ge-wel-dig school- en volksfeest! Van kermis tot musical, van tentfeest tot de strijd om de gouden penning, van optochten tot bardienst en alles wat daartussen en omheen zit. Wát een happening! Zo vier je dat je 150 jaar bestaat! En terwijl de ene nageniet, de ander uitbrakt en nog een hele boel vrijwilligers opruimen, mag ik me deze ochtend verder verdiepen in de jaarstukken over 2024, de eerste bestuursrapportage over 2025 en de kaderbrief 2026… Het is even schakelen… Ik zou zeggen aan iedereen die ook maar een beetje heeft bijgedragen en/of heeft meegedaan aan het school- en volksfeest: bedankt! Het aftellen naar editie 2026 kan beginnen…

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

We hebben als raad pas het aangepaste Reglement van Orde aangenomen. Eén van de onderdelen daarvan was dat de voormalige informerende raden in een nieuw jasje gestoken zouden worden in de vorm van een zogenaamde “beeldvormende raadsbijeenkomst”. Klinkt misschien vaag, maar vorige week was zo’n beeldvormende bijeenkomst voor het eerst en wat mij betreft was deze avond zeer geslaagd!

Onderwerp was diervoederfabrikant ABZ uit Markelo. De aanvraag voor deze beeldvormende bijeenkomst kwam van de PvdA, SP en In Beweging. Voorbereiding van de avond was vooral de griffie samen met PvdA en SP. Ik vind het belangrijk dat raadsleden zich breed laten informeren om een goed beeld te kunnen vormen over een onderwerp en dat inwoners ook kunnen zien hoe raadsleden zich laten informeren. Spannend of dat met de nieuwe opzet van zo’n avond gaat lukken!

Na afloop van de beeldvormende bijeenkomst over ABZ stuurde ik een berichtje in Signal naar PvdA, SP en In Beweging en eigenlijk vat dat berichtje eigenlijk nog steeds het beste samen hoe ik deze avond ervaren heb. Ik schreef: “Ik vond deze werkvorm super!! Goed voorbereid, juiste deskundigheid aanwezig, manier van vragen stellen goed geregeld, na afloop gelegenheid om deskundigen verder aan te spreken, openbaar, leerzaam, … Zeker op deze manier voor herhaling vatbaar wat mij betreft!”.

En daar heb ik voor nu eigenlijk niks aan toe te voegen. Het is gewoon een compliment en daarmee punt. Voor wie nieuwsgierig geworden is: de avond is terug te kijken via de site van de gemeente (kijk via hofvantwente.nl/bestuur). Een goede voorbereiding kost veel tijd, dus hebben we vooralsnog afgesproken twee keer per jaar zo’n bijeenkomst te organiseren. Ik heb het verzoek voor een volgend onderwerp al een tijdje geleden ingediend: water. Is er een dreiging? Overlast? Tekort? Schoon? Voldoende? Rol raad? Genoeg waar ik meer over wil weten! Ik kijk er naar uit om, net als over ABZ, ook over water een goed beeld te kunnen vormen!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik heb het vaak over participatie. Burgemeester Ellen Nauta tipte mij dat ik dan eens het inspirerende boek ‘een wereld van gemeenschappen’ moest lezen van Floor Ziegler en Teun Gautier. Dat heb ik gedaan. Het boek blijkt een bevlogen opsomming van voorbeelden door heel Nederland waar de gemeenschap de kans krijgt of zelf neemt om aan het roer te staan. En daar zijn vaak creatievelingen bij, de zogenaamde ‘stadmakers’. Energieke, doorzettende en inspirerende mensen die overal kansen zien en verbindingen kunnen leggen. Aanjagers eigenlijk. Het is hoopvol dat het boek zoveel voorbeelden weet te beschrijven, van Amsterdam tot Reduzum (Friesland). Het is fantastisch, maar pfoei, het is wel level 2.0 van participatie! Als gemeente moet je loslaten, vertrouwen geven, buiten de bestaande regels willen denken en durven handelen. En het zijn geen meetbare kop-staart-projecten.

Wat steeds terugkomt in het boek, zijn de omgevingswandelingen. Je loopt – bij voorkeur in duo’s – door straten en buurten en je gaat in gesprek met iedereen die je maar tegenkomt, van kinderen in de zandbak tot hangjongeren of hangouderen in het park tot vaders en moeders bij een school. Soms gaan ze op pad met een specifieke vraag, maar meestal gaan ze op pad met drie open vragen: wat zijn de belangrijkste thema’s in jouw buurt? Wat zijn de belangrijke plekken? Wie zijn de sleutelfiguren?

Ik kwam in het boek ook de Dwarszitter tegen. Een soort stoel die je letterlijk dwars op een bankje kunt zetten, zodat je in gesprek kunt met mensen met de vraag ‘wat zit je dwars?’. Mooi bedacht! Misschien heb ik onder een steen geleefd, want toen ik daarna op internet ging zoeken blijkt die dwarszitter al in veel gemeenten gebruikt te zijn. In Hof van Twente heb ik die nog niet meegemaakt… Het knappe van de omgevingswandelingen en van voorbeelden zoals de Dwarszitter, is dat er geen verwachtingen worden gewekt. Het is oprechte interesse, luisteren zonder oordeel en zonder in te vullen voor de ander. De kunst is achteraf de inbreng van mensen aan elkaar te knopen.

Ik ben zelf een aantal keer bij de uitgang van een supermarkt gaan staan. Juist omdat je daar veel verschillende mensen spreekt in plaats van degene die naar informatieavonden komen. Ik zeg dan dat ik gemeenteraadslid ben en dat ik nieuwsgierig ben wat mensen van de lokale politiek weten of vinden. Soms komt ter sprake van welke politieke partij ik ben, soms niet. Soms worden het heel korte gesprekjes, soms gaat er een waterval aan (helemaal als je een paar keer doorvraagt). Een meneer van 72 “vindt het allemaal een zooitje. Vroeger was alles anders! Boeren en wegzitters moeten niet op deze manier demonstreren”. Een dame van rond de 40 klinkt verontschuldigend als ze zegt “ik stem wel, maar geen interesse, ik geef het stembriefje aan mijn man”. Een oudere dame weet niet meer wat ze moet geloven, want “wat is waar wat sociale media schrijven?” Wat me vooral opvalt: de gemeentegrens lijkt voor inwoners te stoppen bij ieders eigen woonplaats. En het tekort aan huizen! Het lijkt wel of iedereen daar een mening of eigen ervaring over heeft. Het zijn geen omgevingswandelingen, maar ik zou deze ‘bij-de-supermarkt-gesprekken’ veel vaker willen doen. Het is interessant, leerzaam en trekt je vooral weer even uit je politieke bubbel. Waardevol dus! Nu nog een dwarszitter zien te regelen…

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging