Het is inmiddels twee weken geleden, maar ik wil toch nog terugkomen op afgelopen raadsvergadering waarin de moties over lelieteelt werden besproken. PvdA, SP, D66 en In Beweging hebben ruim tevoren aangekondigd dat we met een motie zouden komen over een verbod op sierteelt. Onze motie is geschreven vanuit het gezondheidsbelang, gericht op de omgevingsvisie en gaat over intensief bespoten sierteelt. We hebben de andere partijen gevraagd om een reactie. Stilte. We hebben deze partijen ook nagebeld. Stilte. Vanuit de wethouder: stilte.
Uit het niks rolde een paar uur voor de raadsvergadering een motie van CDA, Gemeente Belangen en VVD in onze mailboxen. De motie is geschreven vanuit boerenbelang, gericht op het omgevingsplan en gaat alleen over lelieteelt. Een onverwachte motie!
In de raadsvergadering hebben we voorgesteld om beide moties in elkaar te schuiven. Dan hebben we het over gezondheidsbelang, boerenbelang, omgevingsvisie én omgevingsplan. Dat leek ons een goede combinatie. Maar nee, gezondheid mocht van CDA, VVD en Gemeente Belangen niet genoemd worden. Ze wilden vooral dat juridisch uitgezocht wordt of lelieteelt verboden kan worden. Hier hadden we natuurlijk een kleine déjà-vu, want goh, waar vroegen wij een half jaar geleden ook alweer om met een motie die door CDA, VVD en Gemeente Belangen werd weggestemd? Juist, wij vroegen om precies hetzelfde: zoek juridisch uit of het verboden kan worden. Inmiddels ligt dat antwoord er al, er is een handleiding waarin onderbouwd staat hoe dat moet, dus wij snappen niet waarom deze motie nodig is. Maar laten we het positief bekijken: er is met deze motie hardop uitgesproken dat de hele gemeenteraad een verbod wil op lelieteelt. Dat is een hele stap. Dat is een mooi resultaat!
Maar toch. Er is een onderscheid tussen resultaat en proces. Bij mij blijft er een knagend gevoel hangen over het proces: wat is hier nou gebeurd? Waar komt deze shift vandaan? En vooral: waarom heeft niemand van CDA, VVD, Gemeente Belangen of de wethouder, letterlijk nie-mand, de telefoon gepakt om het gesprek aan te gaan? Om argumenten uit te wisselen. Om te zoeken naar overeenkomsten waar we ons zorgen over maken. Waar waren ze bang voor? Regie te verliezen? Ik heb geen idee. Het gevoel dat blijft hangen: ik voel me beledigd. Alsof wij niet bereid zijn om te luisteren naar de ander, terwijl luisteren, open staan voor andere meningen en kijken of dat onze eigen standpunten doet veranderen, een kernwaarde is bij In Beweging. Blijkbaar is dit politiek? Blijkbaar werkt het zo? Mijn reflex is: daar pas ik voor, daar doe ik niet aan mee. Ik blijf wél de telefoon pakken en blijf het gesprek opzoeken. Maar tegelijk denk ik ook in resultaat: er is nu uitgesproken dat de gehele gemeenteraad een verbod wil op lelieteelt. En daar gaat het toch om? Ik vind het maar lastig. Een bekende uitspraak bewijst zich dus maar weer eens: motie en emotie, het scheelt maar één letter… Ik heb ieder geval nog wat gesprekken aan te gaan om bovenstaande vragen aan CDA, VVD, Gemeente Belangen en de wethouder te stellen…
Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging