Vorige week heeft de gemeenteraad een training chatGPT gehad. Het was een goede, praktische training hoe je als raadslid chatGPT optimaal kunt benutten. Het is indrukwekkend wat chatGPT, als je op de juiste manier relevante input geeft, supersnel voor je kan maken. Van nieuwsartikelen tot facebookberichten tot verkiezingsprogramma’s en na ja, eigenlijk is alles mogelijk. En dan beperk ik me voor dit blog alleen nog maar tot tekstmogelijkheden.
VVD-raadslid Antoine Mordjaneh kwam niet alleen met praktische vragen naar de training, maar stelde ook kritische vragen over chatGPT. Daar was ik heel blij mee! Het is natuurlijk allemaal fantastisch dat computers dit nu kunnen, maar moeten we dat ook willen? Nog even los gezien van de energievraag (elk simpel tekstverzoek is al een led-lampje van 10 Watt die een minuut aan staat). Vragen die Antoine Mordjaneh stelde, waren bijvoorbeeld: hoe weten we hoe slim onze kinderen zijn als ze straks alleen met AI-programma’s nog iets kunnen maken? Wat als er één dag geen internet is? Kunnen we dan nog wel iets zelf? Kan een mens de snelheid van wat computers voor ons maken nog wel verwerken? Waar is het menselijke straks nog? Wat mij betreft allemaal belangrijke vragen die je elkaar moet blijven stellen!
Ik heb zelf ook een paar zorgen rondom chatGPT. Mediawijsheid is een belangrijk onderwerp op school. Ik ben van de generatie die is opgevoed met de vraag: ‘is de bron wel betrouwbaar? Let daar en daar op’. Mijn zoontje wordt opgevoed met de vraag: ‘is wat ik lees en zie wel echt?’ Alleen komt daar nog niet achteraan waar hij dan op kan letten. Dat wordt lastiger en lastiger. Ik maak me ook zorgen om sociale contacten. ChatGPT is altijd aardig. In het echte leven is niet iedereen zo aardig. Als je gewend bent dat chatGPT jou altijd begrijpt en gelijk geeft, ga je dat onbewust ook in het echte leven verwachten. Wat niet realistisch is. Wat zijn daar de gevolgen van?
En dan een praktische zorg: informatie-obesitas. Het is zó makkelijk om teksten te laten maken. Maar er is ook nog een ontvanger die het moet lezen en verwerken. Dus ik kan best aan chatGPT vragen ‘geef mij 10 kritische vragen waar de wethouder van gaat zweten voor onderwerp X’ of ‘maak een analyse in tabelvorm van het verschil tussen versie 1 en versie 2 van document Y’, maar moet je dat ook willen? Ja, de ontvanger kan de ontvangen vragen en analyse weer in chatGPT stoppen, maar dan blijven we dus eigenlijk naar elkaar heen en weer stuiteren met informatie. Schieten we daar iets mee op? Dan houden we elkaar flink bezig. Dat kost tijd. Maar chatGPT zou toch juist toch tijd moeten besparen? Maar als chatGPT dingen maakt die ik anders niet zou hebben gemaakt, is dat dus niet zo.
Sinds mijn studententijd heb ik al de vraag: we vinden allemaal dingen uit om efficiënter te worden. Mooi! Dan hebben we tijd over om benen op tafel te doen en rustig na te denken. Toch? Maar nee, die tijd gaan we vullen met nog veel meer dingen. Dus het wordt uiteindelijk alleen maar meer, meer, meer, voller, voller, voller en een overload aan prikkels. ChatGPT is voor mij vooralsnog een fantastisch en indrukwekkend hulpmiddel, maar laten we ook kritisch met elkaar het gesprek aan blijven gaan over chatGPT en simpelweg het gesprek met elkaar niet vergeten. Want tja, het is niet voor niets een cliché: bellen gaat nog altijd sneller…
Tot slot nog een vraag aan u: wie denkt u dat dit blog heeft gemaakt? ChatGPT of ikzelf?
Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging