Ik krijg een Whatsappbericht met een Facebooklink: Johnys sluit! Huh?! Het besluit van de gemeente om geen ontheffing te verlenen voor een sluitingstijd tot 04.00u is volgens Johnys ‘de doodsteek’. Dat dit jammer wordt gevonden door veel jongeren en veel ouders, blijkt uit de petitie die binnen no time door honderden mensen is ondertekend, de vele reacties op social media en zelfs een initiatief voor een vreedzame demonstratie. Een reactie op social media is ook: “politiek, laat van je horen!”. Misschien was dat ook wel mijn reactie geweest toen ik nog niet in de politiek zat. En het valt vast goed als we als In Beweging nu gaan schreeuwen dat het belachelijk is en dat Johnys per direct een ontheffing gegeven moet worden. Dat hebben we niet gedaan. Ja, wij willen ook graag – zowel voor de huidige jongeren, toekomstige jongeren en voor ouders – dat je in je eigen woonplaats goed kunt uitgaan. Maar elk verhaal heeft meerdere kanten. En als politiek vinden wij dat je eerst moet luisteren naar de meerdere kanten en daarmee ook naar meerdere meningen van het verhaal. Daarna neem je een standpunt in. Luisteren naar jongeren, naar ouders, naar de uitleg van de burgemeester, de omwonenden en de uitbaters. Dat kost tijd.

Een aantal Goorse raadsleden van verschillende partijen hebben voor de kerst al samen het initiatief genomen om een bericht te versturen (Annet Rugenbrink, Apollonia Sligman, Eric Rikkert, Frank Stevens, Fred Rijkens, Herman Kalter, Mathijs Gelen en Riekele Bijleveld). Mooi dat hierin gezamenlijk wordt opgetrokken! (zelf woon ik niet meer in Goor, wel in Ambt Delden, vandaar dat mijn naam niet onder dat persbericht heeft gestaan, maar natuurlijk worden zulke berichten wel afgestemd). Dat samen optrekken gebeurt gelukkig ook nu het bericht naar buiten is gekomen dat Johnys heeft besloten te gaan sluiten. Er vinden ongelooflijk veel telefoontjes plaats, oneindig veel Whatsappberichten en mailtjes, er zijn gesprekken geweest, er staan gesprekken gepland en het beleid van sluitingstijden zal in de gemeenteraad besproken gaan worden. Niet elk Whatsappje en niet elk gesprek wordt naar buiten gebracht. Had ik daar vroeger een gevoel bij gehad van achterkamertjespolitiek? Misschien. Maar dat is het niet. Er wordt niet stiekem iets geregeld. Er wordt juist flink veel tijd gestopt om naar meerdere meningen te luisteren en informatie te verzamelen. Het is ongelooflijk jammer dat Johnys in de tussentijd heeft moeten concluderen dat ze er mee gaan stoppen.

Ik heb het al een aantal keer geroepen: ik zou graag zien dat jongeren zich meer betrokken voelen bij politiek. Dat jongeren doorkrijgen dat hun mening ertoe doet. Dat je mening er toe doet, betekent wat mij betreft niet dat je ook altijd je zin krijgt. Het betekent wel dat je je serieus genomen voelt, dat jouw mening meegaat in de afweging van een besluit. De betrokkenheid van jongeren is er bij dit onderwerp. Dat blijkt! Nu het serieus nemen van ieders mening hierover, óók die van de jongeren! In Beweging, en volgens mij meerdere raadsleden, maken zich daar hard voor!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Een bewogen jaar, dat was het! We heten niet voor niks In Beweging! We zijn binnengekomen in de gemeenteraad met 3 zetels. Veel onderwerpen zijn al voorbijgekomen: onderwerpen die al op de agenda stonden (van de begroting tot het woonplan in de Molenstraat in Delden) en onderwerpen die we zelf hebben aangekaart (van de bomen in Stokkum tot de gewijzigde verkeerssituatie in Diepenheim). Als nieuwe fractie is het een zoektocht hoe je dit oppakt. We zijn een nieuwe partij en je hebt met elkaar uit te zoeken wat je werkwijze is. In theorie kan je van alles afspreken, maar of dat in de praktijk zo gaat, merk je alleen in de praktijk zelf. Mijn ervaring tot nu toe is dat we qua aanpak goed op één lijn liggen en dat is zeer prettig werken! De energie kan zo in de inhoud worden gestopt in plaats van discussies over de manier van werken. In de basis is onze werkwijze: we zoeken steeds naar de inhoudelijke argumenten en proberen niet te klagen, maar juist te zoeken naar wat wél kan en steeds vragen we ons hardop af: praten we nu óver de mensen wie dit onderwerp aangaat of mét de mensen? Eigenlijk is het zoals de burgemeester het zelf verwoordde in haar nieuwjaarstoespraak op 5 januari in een vol gemeentehuis: “niet praten over elkaar, maar met elkaar. Niet gelijk die mening klaar hebben, maar eerst willen luisteren en onderzoeken”. Precies dat, laten we dat als basisuitgangspunt aanhouden!

Onze werkwijze zetten we door! Om dat meteen concreet te maken, start In Beweging 2023 met een zogenaamde ledenraadpleging (dit hebben we bijvoorbeeld ook gedaan bij de stemwijzer in aanloop naar de verkiezingen). Dit keer gaat de ledenraadpleging over de themanotities. Even wat toelichting…

De coalitie heeft een bondig visiedocument opgesteld (zie de website van de gemeente voor de tekst en infographic) met daarin vijf pijlers: 1) Sociaal Domein, 2) Wonen, 3) Agrarische Sector, 4) Ondernemen en 5) Duurzaamheid. Dit Visiedocument is bewust nog niet heel concreet. De coalitie wil deze pijlers namelijk verder invullen sámen met de raadsleden door van iedere fractie input te vragen. Deze uitgestoken hand wordt zeer gewaardeerd. Dit gebeurt in themanotities. Daarbij wordt als zesde thema ‘participatie’ meegenomen. De besprekingen voor de themanotities vinden medio februari plaats. We willen daarbij ook de inbreng van onze leden meenemen en starten daarom weer een ledenraadpleging. Daarbij willen we rekening houden met leden die in verschillende mate betrokken willen zijn (leden die alleen op de hoogte willen zijn tot leden die inhoudelijke inbreng willen geven aan de fractie) en rekening houden met de manier waarop leden betrokken willen zijn (van digitaal in tekst tot live in gesprek). Klinkt als veel om rekening mee te houden en daarmee ingewikkeld, maar dat hoeft niet. Hoe doen we dat dan? Leden vullen eerst een korte vragenlijst in. Leden kunnen daarbij aangeven dat ze ook in gesprek willen. De leden die in gesprek willen, worden ingedeeld in groepjes en hebben tot eind januari om bij elkaar te komen en hun inbreng te verzamelen en aan de steunfractie te geven. De steunfractie gaat vervolgens met alle inbreng aan de slag! Tot nu toe blijkt deze vorm van ledenraadpleging voor ons als steunfractie heel waardevol. Ik ben eigenlijk wel benieuwd: doen andere partijen dit ook? Of iets vergelijkbaars? Zou mooi zijn!

We hopen voor de themanotities weer op waardevolle inbreng van onze leden. Geen lid? Geen probleem! U kunt zich ook aanmelden als belangstellende of simpelweg als lezer uw inbreng aan mij laten weten via social media, mail, telefoon of whatsapp! (mariannehutten@politiekinbeweging.nl / 06-41008824). Wij gaan aan de slag met alle input. Dank alvast! Samen kunnen we ook van 2023 weer een bewogen jaar maken!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik zeg het steeds: bovenaan mijn lijstje staat dat ik wil weten wie die ruim 1900 mensen zijn die op In Beweging hebben gestemd. Ik heb al vroeg de afkorting ANNA meegekregen: “Altijd Navragen Nooit Aannemen”. Dus: ga niet voor een ander invullen. Ik wil weten waarom mensen op In Beweging hebben gestemd. Vanwege ons doel om progressieve partijen te verbinden? Omdat we de manier van politiek voeren in beweging willen krijgen? Omdat ze iemand van onze verkiezingslijst kennen? Vanwege het verkiezingsprogramma? Omdat we lokaal zijn? Omdat …?

Ik verbaas me steeds dat ik afwijzende reacties krijg als ik aangeef dat ik wil weten waarom mensen op ons hebben gestemd. Waarom wil je dat weten? Wat kan je met die info? Ik snap niet waarom partijen dat niét zouden willen weten. Ik wil weten wie mijn kiezers zijn. Die kiezers hebben verwachtingen. Maken we die waar? Gaan we goed? Simpelweg vanuit de gedachte: kiezers niet alleen vinden, kiezers ook binden. Dat doe je volgens mij door de kiezer te kennen. Niet alleen tijdens verkiezingstijd, juist daaromheen!

Dan de vraag: hoe kom ik daarachter? We kunnen er een ingewikkelde enquête op loslaten met een campagne en allerlei plannen van aanpak. We kunnen ook beginnen met het stellen van één vraag. En die vraag zo vaak mogelijk op zoveel mogelijk plekken stellen. Laat ik maar beginnen vanaf deze plek met dit blog! Bij deze:

“Beste kiezer die op In Beweging heeft gestemd: wat hoop je dat In Beweging voor elkaar krijgt?”

Ik hoop natuurlijk dat veel mensen reageren via mail (mariannehutten@politiekinbeweging.nl), whatsapp (06-41008824), social media, op straat, verjaardagen, etc. Ik kijk uit naar de reacties, dank alvast!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik maak me echt zorgen. Sinds begin november is de verkeerssituatie in Diepenheim aangepast. Sindsdien horen, lezen en ervaren we klachten. Of beter gezegd: zorgen om veiligheid. Het gevoel dat het wachten is op het eerste ongeluk. Mensen hebben ons aangesproken en we zijn zelf met omwonenden gaan praten. Het gaat vooral om de tegemoetkomende fietser. Je kan met de auto alleen door de wegblokkades slalommen door over de fietsstrook te gaan. Dat is eng voor de tegemoetkomende fietser. Word ik wel gezien? Wie wacht op wie? Het is de gewoonte om bij een veranderende verkeerssituatie een ‘gewenningsfase’ te hebben. Logisch, elke verandering vraagt om gewenning. Maar ten koste van wat?

En wat kan ik nu doen als raadslid? Ik maak me dus echt zorgen. Stel dat er een ongeluk gebeurt en ik heb als raadslid niet mijn best gedaan om deze situatie aan de kaak te stellen… Ik wil het liefst de geruststelling voelen dat de situatie wél veilig is. Als ik daarin niet gerustgesteld word, wil ik dat de verkeerssituatie per direct wordt aangepast. Hoe pak ik dat aan? Vooralsnog zet ik in op het vragenhalfuurtje in de gemeenteraadsvergadering. Dat is speciaal voor actuele onderwerpen. Maar bereik ik daarmee ook mijn doel? Het is een vragenhalfuurtje, geen debathalfuurtje. En bovendien: het gaat me niet om de vragen, het gaat om het doel. Ik spreek live, bel, mail en whatsapp met ambtenaren, wethouder, een aantal andere raadsleden en een aantal omwonenden. Ik kan ook de krant bellen. Ik kan het verzoek doen om dit onderwerp te agenderen. Via een motie?

Eigenlijk hoop ik gewoon dat ik heel snel gerustgesteld word. Ik hoop van harte dat tussen de tijd dat ik dit blog typ op maandagochtend en het verschijnen van het blog in het Hofweekblad er een geruststellende reactie is geweest. Misschien in de raadsvergadering van dinsdagavond of daaromheen. Met de hoop dat de verkeerssituatie aan de Goorseweg/Wilsonweg in Diepenheim weer veilig voelt! Vooral voor de tegemoetkomende fietser!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik weet niet waarom, maar tijdens mijn zwangerschapsverlof (officieel heet dat voor een raadslid een ‘tijdelijk ontslag’) kreeg ik in een gesprek regelmatig opeens de verbaasde vraag: “is het geen baan dan?” Nee, officieel is dit geen baan. En ik vroeg me daardoor af: hoeveel mensen denken nog meer dat raadswerk een baan is en wat denken mensen eigenlijk dat een raadslid krijgt? In dit blog daarom een feitelijk antwoord. Ik schrijf deze blog niet omdat ik een oordeel wil geven over de hoogte van de vergoeding, dat oordeel mag u zelf geven…

Het korte antwoord: ik krijg elke maand € 610,42. Wil je een toelichting? Zo ja, lees verder. Zo nee, sla deze alinea over en ga verder bij de volgende alinea.

Als raadslid krijg je geld. Maar dat heet geen salaris (want je hebt geen arbeidsovereenkomst). Dat geld heet een vergoeding. Je betaalt er wel belasting over. Het maandbedrag is een optelsom van meerdere bedragen: een vergoeding voor het raadswerk, fractievoorzitterschap, eventueel extra commissiewerk, onkostenvergoeding, vergoeding ziektekostenverzekering en een bijdrage in de kosten voor internet/telefoon. De hoogte van de vergoeding voor het raadswerk is afhankelijk van het aantal inwoners. Te beginnen bij bruto €1.081,- (tot 40.000 inwoners) tot maximaal €2.650,- (vanaf 375.000 inwoners). Hof van Twente heeft ruim 35.000 inwoners. Een raadslid hier krijgt dus het laagste, bruto € 1.081,-. Ik draag daarnaast elke maand €100,- af aan de partij (naar mijn weten dragen alle raadsleden in Hof van Twente een bedrag af aan hun partij).

Men gaat er vanuit dat een raadslid tussen de 16 en 20 uur per week kwijt is aan raadswerk. Dat zou in mijn situatie neerkomen op netto € 9,54 per uur (bij 16 uur) tot netto € 7,63 per uur (bij 20 uur). Nu mag u drie keer raden hoeveel uur raadswerk kost. Hint: mijn agenda is rijk gevuld met raadsvergaderingen, fractievergaderingen, overleggen, werkbezoeken, heel veel telefoontjes, leeswerk, etc. Ik hoor wel eens geluiden dat er luie raadsleden zijn, die er puur zitten voor het geld en er de kantjes er vanaf lopen. Ik heb tot nu toe de indruk dat dat niet geldt voor Hof van Twente. Ik zie een groep van 25 gemotiveerde raadsleden die hun uiterste best doen. En of dat een baan is? U mag zelf het antwoord geven…

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Mijn zwangerschapsverlof is voorbij, ik ben weer aan de slag voor de politiek als fractievoorzitter voor In Beweging! Ik ben weer uit mijn bubbel van het zwangerschapsverlof. Want een bubbel, dat was het!

Inmiddels is mijn verlof twee weken voorbij en ik merk: we komen weer op stoom. Ik moet vooral weer even een weg vinden in een nieuw ritme. Ik ga liever op tijd naar bed met de gebroken nachten door de baby, dus in de avonden werk ik minder lang door. Of: wanneer ga ik bellen als de baby in principe elk moment op de achtergrond kan gaan huilen of dat er weer eens herrie is van de werkzaamheden thuis (wij zijn én het woonhuis én de boerderij tegelijk aan het verbouwen). Maar dat ritme komt wel. Ik zit alweer volop in de fractieoverleggen, ledenvergaderingen, moties, voorbereiding raadsvergadering en een agenda vol met werkbezoeken, overleggen en andere vergaderingen. Ik ga ook weer starten met mijn blogs over mijn verwondering over hoe politiek gaat en werkt, want ik heb gemerkt – ook tijdens mijn verlof – er blijven genoeg dingen om je over te verbazen! Zowel in negatieve, maar vooral ook in positieve zin! Ik zal mijn blogs gaan afwisselen met inhoudelijke stukken. Deze week staat weer de eerste raadsvergadering op de agenda met onder andere de jaarrekening en de bestuursrapportage. Kortom: we gaan er weer voor, ik heb er zin in!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Minder ik, meer wij. Dat is waar wij met In Beweging voor staan. Dankzij de 1912 stemmen die we hebben gekregen, mogen we in de praktijk gaan laten zien wat wij met zulke uitgangspunten bedoelen. Minder ik, meer wij. Dat is voor ons een belangrijk uitgangspunt. Dus niet: wij tegen zij. Wel: samen bereik je meer. Ook al kost dat soms meer tijd en energie. Het levert wel meer op. Zoals ook eerder gezegd: verkiezingsprogramma’s lijken veel op elkaar. Wij zijn niet zozeer tégen standpunten van de verschillende progressieve partijen. Sterker nog: we zijn juist voor. We willen vooral dat de krachten gebundeld worden. Dan bereik je meer.

De formatiepartijen zijn inmiddels bekend: CDA, VVD en Gemeente Belangen. Ze gaan aan de slag om de coalitie te vormen. In Beweging is niet voor een coalitie-akkoord, maar voor een raadsbreed raadsprogramma. Dat is een minder uitgewerkt document, maar wordt gesteund door alle partijen. Je krijgt daardoor meer debat in de raadszaal over het onderwerp met de kennis van dat moment. Volgens ons wordt daar een besluit alleen maar beter van. Onderzoek bij andere gemeenten die hier ervaring mee hebben, bevestigen dat. Ik heb al meerdere reacties gehoord dat ‘men’ niet voor een raadsprogramma is, maar wij blijven daar vanuit In Beweging wel voor pleiten.

Gaan de formatiepartijen dan weer voor het bekende ‘coalitieakkoord’? Krijgen we dan weer de sfeer van coalitie versus oppositie? Met daarbij een sfeer van wij tegen zij? Iemand zei deze week tegen mij: ‘In Beweging heeft de meeste stemmen gekregen van de oppositiepartijen. Jullie zijn nu oppositieleider!’. Tjie. Dat is wel de laatste gedachte hoe ik de uitslag van de verkiezingen heb opgevat. Het voelt voor mij meer als ‘we hebben samen 9 zetels, want de partijen waarvan ik hoop dat er veel meer samengewerkt wordt – zelfs wordt samengegaan – hebben samen 9 zetels’ (PvdA, SP, In Beweging en ja, ook D66). En nu zit ik opeens in de oppositie. Dat voelt alsof van mij verwacht wordt dat ik altijd tegen ben als het college met een voorstel komt. Wij tegen zij dus. Maar: een goed idee is een goed idee, laten we het voorstel dus op de inhoud bespreken. Dat klinkt toch heel logisch? Maar als ‘oppositie’ word je in een hoek gezet: ‘to oppose’, tegen zijn, de tegenpartij, de klagers, de irritante kritiekhebbenden. Die framing zet de extremen zo tegen elkaar. Dat is juist wat wij niét willen. Dat komt de sfeer niet ten goede. Soms zitten oplossingen in heel kleine dingen. Misschien wordt het tijd voor een simpele oplossing. Een andere naam voor ‘dé oppositie’. Misschien heeft u een suggestie?

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Beste kapster van 21,

Ik weet je naam niet. Ik weet wel dat je 21 bent. En dat je in Goor woont. En ik weet dat mijn kappersbezoek en ons gesprek mij weer aan het denken heeft gezet. Terwijl ik geknipt word, vraag ik je of je gaat stemmen. ‘Nee’. Je bent even stil en vervolgt: ‘ik heb er zó niks mee’. Je bent weer even stil en vervolgt zelf: ‘Ja sorry, wel slecht hè, eigenlijk moet iedereen stemmen, maar ik zou niet weten op wie’. Je maakt me nieuwsgierig. ‘Kijk, ik vind het bijvoorbeeld wel belangrijk dat iedereen gewoon z’n energierekening kan betalen; het is toch erg dat mensen nu gewoon de verwarming uitzetten, omdat ze het anders niet kunnen betalen. Ik ben alleen, ik heb geen kinderen, geen huisdieren waar ik voor moet zorgen. Ik kan het wel betalen, maar andere mensen…’ En je vertelt maar door. ‘Ik ben echt niet op mijn mondje gevallen, hoor. Ik heb echt wel heel erg een mening. Neem bijvoorbeeld mijn oom. Die is volledig afgekeurd, maar hij doet zo ongelooflijk veel vrijwilligerswerk. Dat vind ik echt knap en goed’. En zo komen heel ongemerkt heel veel politieke thema’s voorbij.

Met de nieuwe schaar prik je in je vinger. Je haalt een pleister, komt terug en zegt iets heel simpels, maar wel treffends: ‘als ik dat nou allemaal belangrijk vind, op wie moet ik dan stemmen? Geen idee!’. Tja, goede vraag. Alle partijen willen betaalbare energierekeningen, mensen die vol kunnen meedoen in de maatschappij, betaalbare starterswoningen, etc. Dat is juist het hele punt van onze partij, In Beweging. We willen samengaan met partijen, het voor de kiezer overzichtelijker maken. En nu je het zo zegt, realiseer ik me: stemwijzers werken andersom. Je krijgt stellingen en op basis van jouw antwoorden, komt er een uitslag uit. Maar eigenlijk wil je tegen een stemwijzer zeggen: ik wil dit thema prioriteit geven, welke partij doet dat ook?

Het gesprek gaat door en inmiddels hebben we het uitgebreid over wat er (niet) te doen is voor jongeren in Goor. En inmiddels ben jij niet de enige die zich in het gesprek heeft gemengd. De hele kapperszaak vult elkaar aan! Ik hoor dingen die ik nog niet wist. Ik luister, ik spons, ik sla op. Uit jezelf zou je niet afkomen op een uitnodiging over politieke thema’s. Maar toch, ik vraag je of je wel zou komen als ik bij 50 willekeurige adressen een uitnodiging in de bus zou doen. ‘Ja, ik denk het wel. Toch wel’.

Afgelopen dinsdag is het participatiebeleid in de gemeente besproken. Een beladen woord waar wat mij betreft gewoon inwonersbetrokkenheid mee wordt bedoeld. Mensen uitnodigen is niet genoeg. Het gaat een stap verder. Als we mensen willen spreken, moeten we naar ze toe. Op onverwachte manieren dan de standaard bijeenkomsten. Dan hoor je écht waardevolle dingen. Zoals hier, bij de kapper. Een uitdaging die ik graag aan ga.

Beste kapster van 21 uit Goor: bedankt voor je inbreng. Ik hoop dat je toch gaat stemmen! Jouw mening doet er toe!

Marianne Hutten
Lijsttrekker In Beweging

Ik kijk huilend met het journaal mee. Niet te bevatten wat er in Oekraïne gebeurt.

Wat kan ik doen? We melden onze stacaravan aan als opvangadres, ik verzamel spullen in huis die op de lijst van Twente voor Oekraïne staan en geef die mee aan de vrachtwagen van Mercom, ik doneer geld aan giro555, de huidige raadsleden zijn bij elkaar gekomen om een gezamenlijke steunverklaring op te stellen om het medeleven en de vriendschapsband met Kiev-Pechersk te benadrukken (voor deze situatie mocht ik aanschuiven bij dat overleg). Maar verder…? Ik wil laten zien dat ik meeleef, dat ze weten dat we betrokken zijn…

En de gemeenteraadsverkiezingen? Het voelt ongepast om campagne te voeren. Wat maak ik me hier druk om relatief kleine dingen als je daar zomaar moet vluchten! Als je je onveilig voelt. Als je gezin zich opsplitst. Als je alles achter laat. Maar als ik ga treuren in een hoekje… Daar hebben ze ook niks aan. Ik bedenk me: eigenlijk is campagne voeren misschien wel juíst heel waardevol! Niet voor mij, niet voor mijn partij. Wél vooral campagne om te gaan stemmen. Wij hebben een stemrecht, in Oekraïne wordt een aanval gedaan op de democratie. Juist door hier te stemmen, kan je laten zien dat je trots en dankbaar bent dat wij dat wél mogen!

Ik spreek mensen op straat aan – bewust zonder mijn In Beweging-jas – met de simpele vraag: gaat u stemmen? Ik weet het wel, maar ik schrik toch van de reacties. Het merendeel zegt nee. De redenen? ‘Ik heb er niks aan’, ‘ze doen toch niet wat ze beloven’, ‘ze zitten er alleen maar voor hun eigenbelang’ of: ‘ik heb er niks mee’. Ik snap het wel en ik baal ervan dat dat het beeld van de lokale politiek is, maar alsjeblieft! Besef! Wij hebben stemrecht! Wees daar trots op! Stem desnoods blanco. Maak er gebruik van! 14/15/16 maart. Alsjeblieft. Ga naar die stembus…

Marianne Hutten
Lijsttrekker In Beweging