Wat heb jij nodig om een waardevol leven te leiden? Zo, goedemorgen, dat is nog eens een vraag om mee te beginnen. Misschien zelfs op het eerste oog een zweverige vraag. Of niet? Is het juist een hele kernachtige vraag? Vraag het tien mensen en je krijgt waarschijnlijk tien verschillende antwoorden. Wat voor de één waardevol is, geldt niet automatisch ook voor een ander.

Je kan het dan over heel concrete dingen hebben. Bijvoorbeeld dat je een eigen huis zou hebben. Dat je tijd zou hebben voor jouw hobby. Dat jouw kinderen naar het onderwijs kunnen gaan dat voor hun passend is. Dat je vervoer hebt waarmee je naar je moeder kunt gaan om haar te helpen in het huishouden. Etcetera.

Wat je in ieder geval niet nodig hebt, zijn zorgen. Zoals zorgen om geld. Kom ik de maand, week of zelfs de dag door? Kan ik mijn kinderen geven wat ik ze gun? Is deze situatie mijn eigen schuld? Hoe kom ik ooit weer uit deze situatie? Wanneer krijg ik duidelijkheid over mijn aanvragen? Wat zullen anderen wel niet over me denken? Dit zijn dagvullende, energievretende zorgen. Continue stress, geen rust in je hoofd. In Beweging gunt dat mensen perspectief hebben, eigen keuzes kunnen maken en gelijke kansen hebben. Voor iedereen.

De gemeente is bezig om het minimabeleid te evalueren. Daarvoor hebben ze onderzoek gedaan onder de gebruikers van de huidige voorzieningen. Eind maart is er een informerende raad over dit thema. In Beweging kijkt uit naar deze bijeenkomst. We hopen op een inspirerende bijeenkomst waarin de gemeente haar visie op het armoedevraagstuk zal toelichten. Met daarbij niet alleen aandacht voor de geldkant, maar ook aandacht voor perspectief, keuzes hebben en gelijke kansen. Ja, dat is complex en ingewikkeld, maar een waardevol streven!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Foto: Ted Eytan

Het regende. Heel hard. Buiten was het donker. Het was op een avond, ongeveer negen jaar geleden toen ik in Goor kwam wonen. In het lokale nieuwsblad had ik gelezen over avondeten bij mensen thuis. Om met elkaar in gesprek te gaan. Met mensen die je niet kent. Met mensen met verschillende achtergronden. Dat klonk interessant! Maar ik had me niet aangemeld en ik wist ook niet waar het was. In het gemeentehuis brandde licht. Misschien konden zij mij verder helpen. Natgeregend stond ik bij de balie. De baliemedewerker had geen idee. Maar ze zou even gaan bellen. De secretaresse van het college kwam naar beneden (ik kende haar niet, dus ik wist op dat moment niet dat zij dat was). Ze dacht misschien wel te weten wat ik bedoelde. Dat heet de Dag van de Dialoog. En dat was in de moskee. Ze wilde mij wel even brengen! Het regende immers zo hard en zij was toch met de auto. Tjonge. Ik weet nog dat ik dacht: dit is wel een héél servicegerichte gemeente! We hebben een paar rondjes gereden (want waar zit die moskee nou ook alweer precies?), maar ik ben keurig afgezet en heb een zeer interessante avond gehad. Veel geleerd over verschillende culturen. Simpelweg door het gesprek met elkaar te voeren. En met een zeer positieve indruk van de gemeente: als deze service kenmerkend is voor de mensen hier, dan mag Hof van Twente daar trots en zuinig op zijn! Ik ga nog steeds naar de Dag van de Dialoog. En ik leer elk jaar weer nieuwe mensen kennen. Nieuwe culturen. Nieuwe inzichten. Nieuw begrip.

Kent u misschien het filmpje met de titel ‘the greatest video of all time’? Een filmpje waarin steeds twee kinderen worden geïnterviewd met de simpele vraag: wat maakt jullie verschillend van elkaar? Waar wij volwassenen denken “dat lijkt me duidelijk: de ene heeft het syndroom van Down en de ander niet” of “de ene is Aziatisch, de ander blank”, zie je de kinderen nadenken en daarna iets antwoorden als “zij houdt van spruitjes, ik niet” of “ik woon boven, hij woont een verdieping lager”. Kinderen hebben een heel andere blik en dat kan wel eens heel prettig zijn. Of misschien zelfs nodig zijn.

De landelijke verkiezingen zijn geweest. Laat ik het zo zeggen: ik had de uitslag niet op deze manier verwacht. Inmiddels zijn we twee weken verder. Wat blijft is het verontwaardigde gevoel naar mezelf: ‘in welke bubbel leef ik dat ik deze uitslag zo onverwacht vond?’. Ik heb wel behoefte aan vaker zo’n Dag van de Dialoog en ik heb wel behoefte aan een andere blik. Dus een oproep aan mezelf: kom uit die bubbel. En ga in gesprek! Dat was ik al van plan, maar nu nog meer. Sinds een paar weken gaat Janne één dag per week naar de opvang. Hopelijk om tijd te hebben voor meer dialoog, voor een andere blik, voor meer gesprek… En dan vooral niet: ‘Zoek de Verschillen’. Maar wel: ‘Vind de Overeenkomsten’!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

In mijn laatste blog pleitte ik voor meer informele settings en dat dat heus niet meteen allemaal achterkamertjespolitiek is. Nou, ik ben op mijn wenken bediend! Vorige week vrijdag en zaterdag was een tweedaagse met de hele gemeenteraad, wethouders, burgemeester en ambtenaren.

In deze tweedaagse ging het over de uitwerking van vijf thema’s die de gemeente de komende jaren in beleid centraal stelt (zoals eerder vastgesteld in het visiedocument van de coalitiepartijen CDA, VVD en GemeenteBelangen). Ik wil graag een compliment kwijt over deze tweedaagse. Het was een zeer goede bijeenkomst! De discussies waren constructief en volgens mij is er echt geluisterd naar alle inbreng. Er waren goede gesprekken! De voorzitter heeft de bijeenkomst zeer goed geleid, iedereen heeft de kans gehad om zich ruim tevoren goed voor te bereiden, verwachtingen over en weer zijn uitgesproken en het vervolgtraject was duidelijk. In april gaan we zien wat er met ieders inbreng is gedaan, dan worden de (mogelijk aangepaste) stukken besproken in de gemeenteraad. En ook daarvoor gelden weer verwachtingen.

We hebben allemaal onze inbreng mogen geven, maar of we die inbreng ook letterlijk terug gaan zien, dat is een tweede. Participatie is niet hetzelfde als ‘je zin krijgen’, dat kan niet een realistisch doel zijn. Doel van participatie is om plannen beter te maken en dat mensen zich serieus gehoord voelen. Het college heeft een uitgestoken hand beloofd naar de gemeenteraad rondom het visiedocument. Die ervaar ik ook zo, dank daarvoor! Wordt vervolgd!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Misschien is het logisch, misschien niet. Maar als die microfoon uit staat… dan worden pas écht interessante dingen gezegd (of misschien beter: geroepen). Ik heb het inmiddels al een paar keer zo ervaren: bij een radio-uitzending, bij verkiezingsdebatten, bij raadsvergaderingen, etc.

Zo was er een keer een verkiezingsdebat bij Hofstreek FM waar fractievoorzitters in wisselende duo’s in de studio stellingen kregen voorgelegd. Dat waren keurige gesprekken. Maar juist in de wachtruimte waar de fractievoorzitters zaten die niet aan de beurt waren, ontstonden interessante, pittige discussies. Dusdanig dat er vanuit de technische ruimte gevraagd moest worden of we wat zachter konden doen, anders kon je ons vanuit de wachtruimte in de uitzending horen …

Of bijvoorbeeld na afloop van een raadsvergadering. Volgens mij is het bij mij inmiddels standaard. Vergadering klaar en ik spring als eerste op om naar iemand toe te lopen: ‘Waarom deed je dit nou? Waar kwam dat argument opeens vandaan? Wat bedoelde je met …?’ En voilà, daar gaat de discussie meestal weer aan.

Of neem politieke bijeenkomsten. Het gemeentehuis sluit om 22.00u. Dan worden we netjes verzocht het pand weer te verlaten. Het gebeurt eigenlijk altijd dat er buiten het gemeentehuis voor de ingang vervolgens gewoon verder wordt gediscussieerd. Vaak heel interessante gesprekken! Ook weer: als de microfoon uit staat …

En waar ‘m dat in zit? Tja, als ik voor mezelf spreek, zijn dat drie redenen. Ten eerste: de sfeer van een vergadering is formeel. Je moet keurig wachten tot de voorzitter je het woord geeft. Er zijn termijnen. Discussies worden vaak gestopt vanwege de beperkte tijd. Je hebt een microfoon voor je neus. Er staan camera’s op. Dat maakt allemaal dat er bij mij geen dynamiek ontstaat. En ten tweede: stiekem ben ik toch bang dat ik iets geks zeg. Dat ik iets vraag wat ik gewoon had moeten weten als ik mijn huiswerk beter had gedaan. Dat ik iets vraag wat volgens de procedures niet zo hoort. Kortom: het moet wel kloppen wat ik zeg. Ten derde: soms gaat het me gewoon te snel. Twee weken terug is er een raadsbijeenkomst geweest die niet goed liep. Ik heb daar volgens mij alleen maar met grote ogen zitten rondkijken: wat gebeurt hier in vredesnaam?! Geen idee wat ik op dat moment kan zeggen om een zinnige bijdrage te leveren (achteraf, ook dat kan je op dat moment gewoon benoemen. Misschien wel juíst benoemen!).

Ik heb drie redenen genoemd waarom de beste discussies (zoals ik ze ervaar) buiten de formele vergaderingen om zijn. Daar zit geen reden bij dat ik stiekem iets wil bekokstoven, een dealtje wil sluiten of iets sneaky wil regelen. In Beweging staat immers voor openheid.

Kan het anders? Hoe krijg je goede discussies die voor iedereen te volgen zijn? Voor mezelf geldt meer ervaring opdoen (dan komt dat snelle schakelen vast vanzelf). In het algemeen geldt volgens mij: vaker informele settings creëren. Met microfoons. Maar die wat mij betreft daarbij best wat langer aan mogen blijven staan…

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Ik krijg een Whatsappbericht met een Facebooklink: Johnys sluit! Huh?! Het besluit van de gemeente om geen ontheffing te verlenen voor een sluitingstijd tot 04.00u is volgens Johnys ‘de doodsteek’. Dat dit jammer wordt gevonden door veel jongeren en veel ouders, blijkt uit de petitie die binnen no time door honderden mensen is ondertekend, de vele reacties op social media en zelfs een initiatief voor een vreedzame demonstratie. Een reactie op social media is ook: “politiek, laat van je horen!”. Misschien was dat ook wel mijn reactie geweest toen ik nog niet in de politiek zat. En het valt vast goed als we als In Beweging nu gaan schreeuwen dat het belachelijk is en dat Johnys per direct een ontheffing gegeven moet worden. Dat hebben we niet gedaan. Ja, wij willen ook graag – zowel voor de huidige jongeren, toekomstige jongeren en voor ouders – dat je in je eigen woonplaats goed kunt uitgaan. Maar elk verhaal heeft meerdere kanten. En als politiek vinden wij dat je eerst moet luisteren naar de meerdere kanten en daarmee ook naar meerdere meningen van het verhaal. Daarna neem je een standpunt in. Luisteren naar jongeren, naar ouders, naar de uitleg van de burgemeester, de omwonenden en de uitbaters. Dat kost tijd.

Een aantal Goorse raadsleden van verschillende partijen hebben voor de kerst al samen het initiatief genomen om een bericht te versturen (Annet Rugenbrink, Apollonia Sligman, Eric Rikkert, Frank Stevens, Fred Rijkens, Herman Kalter, Mathijs Gelen en Riekele Bijleveld). Mooi dat hierin gezamenlijk wordt opgetrokken! (zelf woon ik niet meer in Goor, wel in Ambt Delden, vandaar dat mijn naam niet onder dat persbericht heeft gestaan, maar natuurlijk worden zulke berichten wel afgestemd). Dat samen optrekken gebeurt gelukkig ook nu het bericht naar buiten is gekomen dat Johnys heeft besloten te gaan sluiten. Er vinden ongelooflijk veel telefoontjes plaats, oneindig veel Whatsappberichten en mailtjes, er zijn gesprekken geweest, er staan gesprekken gepland en het beleid van sluitingstijden zal in de gemeenteraad besproken gaan worden. Niet elk Whatsappje en niet elk gesprek wordt naar buiten gebracht. Had ik daar vroeger een gevoel bij gehad van achterkamertjespolitiek? Misschien. Maar dat is het niet. Er wordt niet stiekem iets geregeld. Er wordt juist flink veel tijd gestopt om naar meerdere meningen te luisteren en informatie te verzamelen. Het is ongelooflijk jammer dat Johnys in de tussentijd heeft moeten concluderen dat ze er mee gaan stoppen.

Ik heb het al een aantal keer geroepen: ik zou graag zien dat jongeren zich meer betrokken voelen bij politiek. Dat jongeren doorkrijgen dat hun mening ertoe doet. Dat je mening er toe doet, betekent wat mij betreft niet dat je ook altijd je zin krijgt. Het betekent wel dat je je serieus genomen voelt, dat jouw mening meegaat in de afweging van een besluit. De betrokkenheid van jongeren is er bij dit onderwerp. Dat blijkt! Nu het serieus nemen van ieders mening hierover, óók die van de jongeren! In Beweging, en volgens mij meerdere raadsleden, maken zich daar hard voor!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging

Een bewogen jaar, dat was het! We heten niet voor niks In Beweging! We zijn binnengekomen in de gemeenteraad met 3 zetels. Veel onderwerpen zijn al voorbijgekomen: onderwerpen die al op de agenda stonden (van de begroting tot het woonplan in de Molenstraat in Delden) en onderwerpen die we zelf hebben aangekaart (van de bomen in Stokkum tot de gewijzigde verkeerssituatie in Diepenheim). Als nieuwe fractie is het een zoektocht hoe je dit oppakt. We zijn een nieuwe partij en je hebt met elkaar uit te zoeken wat je werkwijze is. In theorie kan je van alles afspreken, maar of dat in de praktijk zo gaat, merk je alleen in de praktijk zelf. Mijn ervaring tot nu toe is dat we qua aanpak goed op één lijn liggen en dat is zeer prettig werken! De energie kan zo in de inhoud worden gestopt in plaats van discussies over de manier van werken. In de basis is onze werkwijze: we zoeken steeds naar de inhoudelijke argumenten en proberen niet te klagen, maar juist te zoeken naar wat wél kan en steeds vragen we ons hardop af: praten we nu óver de mensen wie dit onderwerp aangaat of mét de mensen? Eigenlijk is het zoals de burgemeester het zelf verwoordde in haar nieuwjaarstoespraak op 5 januari in een vol gemeentehuis: “niet praten over elkaar, maar met elkaar. Niet gelijk die mening klaar hebben, maar eerst willen luisteren en onderzoeken”. Precies dat, laten we dat als basisuitgangspunt aanhouden!

Onze werkwijze zetten we door! Om dat meteen concreet te maken, start In Beweging 2023 met een zogenaamde ledenraadpleging (dit hebben we bijvoorbeeld ook gedaan bij de stemwijzer in aanloop naar de verkiezingen). Dit keer gaat de ledenraadpleging over de themanotities. Even wat toelichting…

De coalitie heeft een bondig visiedocument opgesteld (zie de website van de gemeente voor de tekst en infographic) met daarin vijf pijlers: 1) Sociaal Domein, 2) Wonen, 3) Agrarische Sector, 4) Ondernemen en 5) Duurzaamheid. Dit Visiedocument is bewust nog niet heel concreet. De coalitie wil deze pijlers namelijk verder invullen sámen met de raadsleden door van iedere fractie input te vragen. Deze uitgestoken hand wordt zeer gewaardeerd. Dit gebeurt in themanotities. Daarbij wordt als zesde thema ‘participatie’ meegenomen. De besprekingen voor de themanotities vinden medio februari plaats. We willen daarbij ook de inbreng van onze leden meenemen en starten daarom weer een ledenraadpleging. Daarbij willen we rekening houden met leden die in verschillende mate betrokken willen zijn (leden die alleen op de hoogte willen zijn tot leden die inhoudelijke inbreng willen geven aan de fractie) en rekening houden met de manier waarop leden betrokken willen zijn (van digitaal in tekst tot live in gesprek). Klinkt als veel om rekening mee te houden en daarmee ingewikkeld, maar dat hoeft niet. Hoe doen we dat dan? Leden vullen eerst een korte vragenlijst in. Leden kunnen daarbij aangeven dat ze ook in gesprek willen. De leden die in gesprek willen, worden ingedeeld in groepjes en hebben tot eind januari om bij elkaar te komen en hun inbreng te verzamelen en aan de steunfractie te geven. De steunfractie gaat vervolgens met alle inbreng aan de slag! Tot nu toe blijkt deze vorm van ledenraadpleging voor ons als steunfractie heel waardevol. Ik ben eigenlijk wel benieuwd: doen andere partijen dit ook? Of iets vergelijkbaars? Zou mooi zijn!

We hopen voor de themanotities weer op waardevolle inbreng van onze leden. Geen lid? Geen probleem! U kunt zich ook aanmelden als belangstellende of simpelweg als lezer uw inbreng aan mij laten weten via social media, mail, telefoon of whatsapp! (mariannehutten@politiekinbeweging.nl / 06-41008824). Wij gaan aan de slag met alle input. Dank alvast! Samen kunnen we ook van 2023 weer een bewogen jaar maken!

Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging