Ik maak me echt zorgen. Sinds begin november is de verkeerssituatie in Diepenheim aangepast. Sindsdien horen, lezen en ervaren we klachten. Of beter gezegd: zorgen om veiligheid. Het gevoel dat het wachten is op het eerste ongeluk. Mensen hebben ons aangesproken en we zijn zelf met omwonenden gaan praten. Het gaat vooral om de tegemoetkomende fietser. Je kan met de auto alleen door de wegblokkades slalommen door over de fietsstrook te gaan. Dat is eng voor de tegemoetkomende fietser. Word ik wel gezien? Wie wacht op wie? Het is de gewoonte om bij een veranderende verkeerssituatie een ‘gewenningsfase’ te hebben. Logisch, elke verandering vraagt om gewenning. Maar ten koste van wat?
En wat kan ik nu doen als raadslid? Ik maak me dus echt zorgen. Stel dat er een ongeluk gebeurt en ik heb als raadslid niet mijn best gedaan om deze situatie aan de kaak te stellen… Ik wil het liefst de geruststelling voelen dat de situatie wél veilig is. Als ik daarin niet gerustgesteld word, wil ik dat de verkeerssituatie per direct wordt aangepast. Hoe pak ik dat aan? Vooralsnog zet ik in op het vragenhalfuurtje in de gemeenteraadsvergadering. Dat is speciaal voor actuele onderwerpen. Maar bereik ik daarmee ook mijn doel? Het is een vragenhalfuurtje, geen debathalfuurtje. En bovendien: het gaat me niet om de vragen, het gaat om het doel. Ik spreek live, bel, mail en whatsapp met ambtenaren, wethouder, een aantal andere raadsleden en een aantal omwonenden. Ik kan ook de krant bellen. Ik kan het verzoek doen om dit onderwerp te agenderen. Via een motie?
Eigenlijk hoop ik gewoon dat ik heel snel gerustgesteld word. Ik hoop van harte dat tussen de tijd dat ik dit blog typ op maandagochtend en het verschijnen van het blog in het Hofweekblad er een geruststellende reactie is geweest. Misschien in de raadsvergadering van dinsdagavond of daaromheen. Met de hoop dat de verkeerssituatie aan de Goorseweg/Wilsonweg in Diepenheim weer veilig voelt! Vooral voor de tegemoetkomende fietser!
Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging