Ik heb een bakfiets. Ik zou bijna willen zeggen: ik heb een leven voor en na de bakfiets. Alles gaat mee: kinderen, boodschappen. Scheelt me heel veel autoritjes! Ik kom er zo op terug… Het is verkiezingstijd. De bekende namen zijn het land in en ook in Hof van Twente is genoeg mogelijkheid om je wat meer te verdiepen. Zo ben ik bij een avond van de BBB geweest in Bentelo. De thema’s van die avond waren landbouw en water. En dat zijn nou precies de onderwerpen waar ik over wil blijven leren. We hebben daar slagen te maken, maar hoe? Daar wordt verschillend over gedacht en ik blijf altijd benieuwd. Wie weet steek ik nog wat op en spreek ik nog interessante mensen! Minister Femke Wiersma was te gast. En ik moet zeggen: ik was het niet altijd met haar eens, maar ze heeft in haar hele verhaal nul keer een sneer uitgedeeld naar een andere politieke partij of een andere politicus. Zo kan het dus ook! Je verhaal vertellen waar je achter staat zonder een ander onderuit te hoeven halen. En ja, de gesprekken met de mensen bij mij aan tafel waren ook interessant. Ik zat aan tafel met een scholier die meer wilde weten over de BBB, iemand van het waterschapbestuur, de mede-oprichter van de BBB, een betrokken lid en een innovatieve aardappelboer. Dank aan hun voor de interessante gesprekken! Wordt vervolgd! Bij de vraag wie ik was, hoorde ik mezelf iets zeggen als ‘tja, je zult mij hier wel niet verwachten, want ik ben zo’n linkse met een bakfiets’. Huh? Zei ik dat? Heb ik mezelf even lekker geframed…
Dan afgelopen week. Ik kom de winkel uit en iemand roept opeens achter me ‘hé, dat is die mevrouw van het fietstunneltje!’. Eh, is dit tegen mij? ‘Ja, u ja! Jij hebt toch zo’n bakfiets?’. Eh ja, vertel, wat bedoelt u? Nou, legt meneer uit. Hij vond dat ik nogal hard op de bakfiets rijd en dat dat best gevaarlijk is als het tegemoetkomend verkeer in het fietstunneltje niet goed rechts aanhoudt. Oh, oke. Eigenlijk was de vraag of ik daar misschien rekening mee kan houden. Ja, tuurlijk. Kleine moeite. En toen kwam het: ‘ja, ik durf dat wel tegen u te zeggen, want u lijkt me wel iemand die je normaal aan kunt spreken’. Hij wist heel goed wie ik was en dat ik in de gemeenteraad zit. Natuurlijk denk ik nu elke keer even aan deze meneer als ik door het fietstunneltje ga met de bakfiets: even snelheid minderen. Maar vooral dat zinnetje echoot door: u lijkt me wel iemand die je normaal kunt aanspreken. Blij dat hij dat denkt, maar blijkbaar zijn er dus ook genoeg mensen die elkaar niet op iets durven aanspreken. Hoe klein of hoe groot een onderwerp ook is. Maar dat zou toch heel normaal moeten zijn… En is dat ook niet een beetje de sfeer rond de landelijke verkiezingen: dat je normaal met elkaar over onderwerpen in gesprek wilt kunnen gaan, maar dat het helaas soms zo snel lijkt te ontvlammen? Ik hoop dat iedereen gaat stemmen op 29 oktober. En we ondertussen met elkaar in gesprek gaan en blijven. Dan kunnen we nog eens heel interessante dingen van elkaar leren!
Marianne Hutten
Fractievoorzitter In Beweging